W połowie czerwca Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego opublikuje książkę Arkadiusza Morawca poświęconą obrazom ludobójstwa na kartach literatury. Książka ma charakter pionierski, ponieważ znacząco poszerza kategorię zagłady dotychczas kojarzoną głównie z Holokaustem. Czy przyjęcie perspektywy szukającej punktu odniesienia dla Holokaustu grzeszy relatywizacją? Czy traktowanie zagłady Żydów i naszej epoki jako wyjątkowej i jedynej nie jest przesadą i efektem krótkowzroczności oraz dystansu, jaki dzieli nas od epok dawniejszych z ich zbrodniami? Arkadiusz Morawiec próbuje rozpoznać i określić obszar badawczy dotąd przez polskie literaturoznawstwo postrzegany tylko częściowo. Istotnymi obszarami tematycznymi literatury polskiej XX i XXI wieku są: literatura Holokaustu oraz częściowo z nią związana literatura drugiej wojny światowej i okupacji, obejmująca także eksterminację Polaków. Wciąż natomiast brakuje refleksji na temat literatury dotyczącej innych aktów ludobójstwa czy maso¬wych zbrodni. Książka dotyczy literatury reagującej na zbrodnie inne niż Szoa. W tym kontekście na¬leży ją uznać za próbę rekonesansu pisarstwa dotyczącego dokonanej przez Turków zagłady Ormian, pod¬jętej …