Opowieść obrazkowa o krótkim czasie, kilkudziesięciu minutach, kiedy Wielki Poeta wynosi śmiecie z domu do obskurnego śmietnika. Wpierw zakłada buty, wkłada rękawiczkę, bierze kubeł, karton i reklamową torebkę papierową z logo Państwowego Instytut Wydawniczego. Wszystkie te pojemniki opróżnia w śmietniku i zabiera je z powrotem, nawet papierowa torbę PIW-u. Potem jeszcze przysiada się na ściętym drzewie, na ławce w pobliskim parku i wraca do domu. Wszystko wymyślone przez Bohatera tego wydarzenia, który zaprosił zaprzyjaźnionego fotografa do jego  utrwalenia.  Jak pisze we wstępnie prof. Jacek Łukasiewicz, na większości zdjęć "Bohater najwyraźniej pozuje zwrócony do obiektywu. Raz zasępiony, kiedy indziej uśmiechnięty".  O przyczynach powstania tego zdarzenia pisze w króciutkim wstępie Wiesława Różewicz, żona poety, i dodaje: "nigdy nie rozmawiałam z mężem o tym co było bezpośrednim impulsem …