Felieton o targach (niekoniecznie książki) Przeczytałem niedawno artykuł o targach polskiej nieudolności, gdzie autor opisuje jak można łatwo i przyjemnie przetracić 300 tys. dolarów na rzekomym uczestnictwie w targach promujących polskie osiągnięcia przemysłowe. Treść artykułu powinna zbulwersować przeciętnego zjadacza chleba oraz wywołać, co najmniej, reperkusje dyscyplinarne wobec osób odpowiedzialnych za jawne marnotrawienia państwowych pieniędzy. Jeśli chodzi o tę pierwszą kwestię, to jestem pewien, że cel zostanie osiągnięty. Przeciętny Kowalski zaklnie szpetnie i może nawet zaciśnie pięści po zaznajomieniu się ze szczegółami wycieczki do Pekinu, ale obawiam się, że nie dojdzie do jakiś negatywnych działań wobec touroperatorów wystawy w stolicy Chin. O to jestem jakoś dziwnie spokojny. Nie po raz pierwszy nasi organizatorzy targowych imprez zagranicznych popisują się żenującą nieudolnością i, jak to się kolokwialnie określa, "dają plamę". Mówię o tym jako były szef Krajowych i Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie, który przez prawie 5 lat obracał się w środowisku organizatorów targów i po szumnym rozstaniu się z rodzimą firmą (wybrano zasadę TKM) dalej próbował walczyć o europejski poziom wystawienniczy polskich imprez targowych. W latach mojej "donkiszoterii" można było spotkać słowniki polsko-rosyjskie na stoiskach polskich w szwedzkim Goeteborgu, czy też podziwiać bezradność naszych wystawców na Salonie Książki w Genewie, gdzie nikt z "naszych" uprzednio nie sprawdził, że tamże, książki są nie tylko wystawiane na pokaz, ale …