Rozmowa z Wojciechem Starzyńskim Prezesem Społecznego Towarzystwa Oświatowego, doradcą Prezesa Rady Ministrów do Spraw Edukacji - JAKIM ZMIANOM ULEGAŁO PRAWO OŚWIATOWE NA PRZESTRZENI KILKU OSTATNICH LAT? - Po 1989 roku prawo oświatowe ulegało ciągłym zmianom, dotyczą one trzech najbardziej istotnych dziedzin polityki oświatowej: zmiany właściciela placówek oświatowych, zmiany programów nauczania, nowelizacji Karty Nauczyciela. Bardzo istotne znaczenie ma przekazanie wszystkich szkół publicznych jednostkom samorządu terytorialnego, poniewař zmienia to stosunki właścicielskie w systemie oświaty. W pierwszej fazie reformy systemu oświaty szkoły podstawowe przekazano gminom, a ponadpodstawowe organom na szczeblu powiatowym. NastÍpuje równieř regulacja nadzoru pedagogicznego, pozostawiając go w rÍkach państwa przez kuratorów wojewódzkich, co jest gwarancją zachowania standardów edukacyjnych. Sprawy organizacyjne, związane z budřetowaniem oświaty pozostają w gestii samorządów terytorialnych (wyłączając oświatÍ w działalności podstawowej, która jest finansowana z budřetu państwa). Drugą zmianą, bardzo istotną, która miała miejsce dziÍki reformie systemu oświaty, jest zmiana statusu nauczyciela, czyli nowelizacja Karty Nauczyciela, która określa zasady awansowania nauczycieli, wyraünie preferując jednostki aktywne, dokształcające siÍ, co łączy siÍ z wysokością ich zarobków i ze stabilizacją zawodową. I wreszcie trzecią zmianą, istotną z punktu widzenia prawa jest wprowadzenie trzystopniowego szczebla nauczania obowiązkowego (6 klas szkoły podstawowej, 3 klasy gimnazjum, 3 klasy liceum o róřnym profilu). Wraz z podziałem strukturalnym, nastÍpuje ogromna zmiana dotycząca programów nauczania. - WKRACZAMY W SFERĘ , O KTÓREJ WARTO WIĘCEJ POWIEDZIEĆ, PONIEWAŘ ZMIANA PROGRAMÓW NAUCZANIA WIĄŘE SI Z SZANSĄ TWORZENIA NOWYCH PROGRAMÓW I NOWYCH PODRĘCZNIKÓW. - Zmiana programów nauczania na wszystkich szczeblach, ma doprowadziĘ do decyzji wyboru tego programu, według którego nauczanie ma przebiegaĘ na poziomie poszczególnych szkół, a nawet klas. Ze wzglÍdu na zachowanie drořności edukacyjnej w całym systemie oświatowym musi byĘ przestrzegane pewne minimum oświatowe, niezaleřne od szkoły i środowiska, poza tym pozostawiona jest dowolnośĘ wyboru. Stwarza to sytuacjÍ, kiedy do nauczania kařdego przedmiotu powstaje szereg programów autorskich, proponowanych przez róřnego rodzaju wydawnictwa, teř w pewien sposób autorskich. Programy te podlegają weryfikacji i zatwierdzeniu przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Jednakře po zatwierdzeniu mogą byĘ one róřnie realizowane. Powstaje sprzyjająca koniunktura dla zdrowej konkurencji wydawanych podrÍczników, poszerzania oferty oficyn wydawniczych i zmuszająca niektóre z nich do wycofania siÍ z rynku. Twórcy i wydawcy podrÍczników muszą zdawaĘ sobie sprawÍ, ře chcąc osiągnąĘ sukces na rynku wydawniczym, muszą ze swoją ofertą dotrzeĘ przede wszystkim do nauczycieli, którzy mają głos decydujący w sprawie sposobu nauczania, ale takře do uczniów, których głos jest brany pod uwagÍ, jak równieř do rodziców, zwłaszcza co do programu wychowania, i przekonaĘ …