Reklama jest dźwignią handlu. Nawet budżet telewizji publicznej się na niej opiera. A ponieważ gwoździem wiosennej ramówki TVP jest serial "Bodo" jego premierę - w myśl powyższego sloganu - zdyskontowali wydawcy. Rebis wznowił - w poszerzonej tekstowo i ikonograficznej wersji - biografię sławnego aktora międzywojnia pt. "Już taki jestem zimny drań", pióra Ryszarda Wolańskiego. Czytamy w niej także o zamierzeniu kinowym z końca zeszłego stulecia, nad którymi pracowali scenarzysta Józef Hen z reżyserem Andrzejem Kotkowskim. Do roli tytułowej pretendowali Janusz Józefowicz oraz Wojciech Malajkat. Zgodnie z hasłem urzędującego wówczas prezydenta RP wybraliśmy przyszłość, więc temat okazał się passe. Szkoda, że tamtego projektu nie wykorzystali Michałowie: Kwieciński i Rosa, reżyserzy serialu. Zdecydowali się na scenopis oraz Domana Nowakowskiego, znanego z kiksów zarówno w dziennikarstwie sportowym, jak i dramaturgii. W rezultacie obcujemy z obyczajowym romansidłem, skompilowanym z memuarystyki dotyczącej podkasanej muzy okresu międzywojennego i okraszonym piosenkarskimi szlagierami. Szkoda, że we współczesnych aranżacjach i - co gorsza "interpretacjach"  Przez ekran przemyka czereda artystów z tamtych lat. Niektórzy są bohaterami książki Anny Mieszkowskiej "Bodo wśród gwiazd. Opowieść o losach twórców przedwojennych kabaretów" - poprawionej i uzupełnionej edycji pracy "Była sobie piosenka... Gwiazdy kabaretu i emigracyjnej Melpomeny". Ten ostatni wątek wydał mi się najciekawszy. "Na swój prywatny użytek dzielę artystów emigracyjnych na nieznanych i zapomnianych - pisze autorka - nieznani to ci, którzy debiutowali już po wojnie, poza krajem. Zapomniani to tacy, którzy rozpoczynali karierę jeszcze przed wybuchem wojny, a wolą …