Metody szacowania kondycji rynku antykwarycznego od dawna spędzały sen z powiek analitykom na całym świecie. Jak bowiem ocenić rynek, na którym transakcje często dotyczą pozycji unikatowych? Jak ocenić rynek, którego jedną z podstawowych cech jest poufność transakcji? Wszak mało który kolekcjoner chwali się z najdroższych zakupów bądź z najlepszych sprzedaży, których dokonał. Przyjęto więc, że głównym wskaźnikiem oceny kondycji rynku antykwarycznego są wyniki aukcyjne. Oczywiście nie wszystkie antykwariaty organizują aukcje, mało tego, śmiało można stwierdzić, że większość antykwariatów nie bierze udziału w aukcjach nawet jako klienci. Danych o takich firmach jednak nie da się zebrać i przeliczyć. Pozostają więc aukcje i ich rezultaty, które z uwagi na swój publiczny charakter, są jedynym dostępnym nam materiałem do analizy. Niestety, nie wszystkie antykwariaty udostępniają oficjalne listy wynikowe zakończonych aukcji. W takich przypadkach pomocne stają się notatki sporządzone podczas tych imprez, pozwalające również zweryfikować niektóre informacje podane w oficjalnych wynikach. Obserwacje te pozwalają wychwycić też tzw. cichą sprzedaż – kiedy to obiekt podczas licytacji nie znajduje zainteresowania wśród uczestników, jednak po aukcji zostaje kupiony po cenie wywoławczej. Wśród różnic między danymi zebranymi podczas obserwacji rynku a udostępnionymi oficjalnymi wynikami można zauważyć jeszcze inne ciekawe przypadki – np. kiedy przedmiot na aukcji zostaje sprzedany, a w oficjalnych wynikach figuruje jako tzw. spad. Czy w takich wypadkach antykwariat popełnił banalną pomyłkę w publikowanych wynikach, czy też potencjalny klient wycofał się z transakcji już po zakończeniu …