Od kilku dni świat naukowy dudni – „China Quarterly”, specjalistyczny kwartalnik wydawany przez Cambridge University Press, wycofał ze swego internetowego portalu ponad 300 artykułów poruszających tematy niewygodne dla chińskich władz: masakra na placu Tiananmen, kwestia Ujgurów, sprawa Nepalu i parę innych. Jak tłumaczyło wydawnictwo, zrobiono tak po sugestii chińskich partnerów CUP. Był to wybór mniejszego zła – zablokowanie dostępu do tych materiałów pozwoliło jednak kwartalnikowi istnieć w chińskim środowisku naukowym, zaś wydawnictwu sprzedawać inne publikacje. Jak można się było spodziewać, naukowcy podnieśli krzyk, że takie postępowanie ogranicza swobodę wypowiedzi, czyli oznacza akceptację dla cenzury, jaką sprawuje w Chinach rządząca partia. CUP wycofało się ze swej decyzji następnego dnia, przywołując hasło wolności nauki, sprawy fundamentalnej dla każdej placówki naukowej. Chińczycy na razie (piszę to 24 sierpnia) nie podjęli żadnych kroków, ale można być pewnym, że nie puszczą tego płazem. Przywódca kraju Xi Jinping zarządził obronę suwerenności, za jej naruszenie spodziewać się należy kar – dla wydawców oznacza to wykluczenie z rosnącego chińskojęzycznego rynku. Tu pojawia się pytanie: jak długo uczelnie, naukowe gremia i wydawcy bronić będą swej niezależności i nie pozwalać sobie na kompromisy? Odpowiedź jest banalnie prosta: tak długo, póki będą mogły utrzymywać się na biznesowej powierzchni, zaś ich wykładowcy i autorzy nie dadzą się …