Trwa Rok Chopinowski. Taki zdarza się raz na 200 lat, bo właśnie tyle czasu upłynęło od urodzin naszego wielkiego kompozytora. Po raz pierwszy rocznicę tę możemy obchodzić w sposób nieskrępowany w wolnym państwie polskim. Uroczystości więc trwają pełną gębą, są niezwykle urozmaicone, a patronują im słowa Cypriana Kamila Norwida: „Rodem warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel”. Wydarzenia Festiwale i konkursy muzyczne związane z muzyką Fryderyka Chopina będą odbywać się w różnych częściach Europy i świata, m.in.: we Francji, Belgii, Szwajcarii, Czechach, Izraelu, Kanadzie, Argentynie, Stanach Zjednoczonych, na Majorce i Tajwanie. W Wiedniu odbędzie się trzydniowe sympozjum, podczas którego zostaną omówione problemy wykonawcze muzyki Chopina na fortepianie oraz konteksty – historyczny, muzykologiczny, instrumentologiczny – jego twórczości, które przedstawią aktualny stan ich badań. – To niezwykłe, jak wielkim zainteresowaniem cieszy się na świecie muzyka Chopina. To prawdziwy fenomen, nieprzekładalny na innych kompozytorów, wynikający rzecz jasna z jego muzyki, ale także z jego życia – powiedziała prof. Elżbieta Artysz, współorganizatorka sympozjum w Wiedniu. Z kolei, od rosyjskiej pianistki, Leny Ledoff, usłyszałem, że bez muzyki Chopina nie ma prawdziwego pianisty, bo zawarł on w swoich utworach całą technikę możliwości fortepianowych, żelazną logikę i precyzję konstrukcji nokturnów, preludiów, polonezów czy mazurków, wypełniając je mocno indywidualną i bardzo osobistą treścią, z biegiem lat coraz bardziej mroczną, romantyczną z ducha, a przy tym współczesną nam, bo niezwykle uniwersalną, ponadczasową, przekraczającą granice między narodami i kulturami. Muzyka ta harmonijnie łączy etniczne różnice i ludzi różnych narodowości, tradycji, języków i wyznań w jedną rodzinę muzyków grających i ćwiczących na partyturach Fryderyka z Żelazowej Woli, bez którego nie może istnieć żadna sensowna metoda gry na fortepianie. Zapewniła mnie na koniec, że pod jej słowami podpisze się każdy absolwent klasy fortepianu w akademii lub konserwatorium muzycznym, obojętne czy będzie Japończykiem, Kubańczykiem, Meksykaninem, Szwedem czy Hiszpanem. Ona sama uczyła się gry na fortepianie w akademii w Woroneżu. – Moim zdaniem, Chopin komponował muzykę dla kosmitów, bo wydaje się ona obejmować cały wszechświat. Gdyby wyemitować mieszkańcom innych planet muzykę Chopina, to odebraliby ją jako niosącą miłość i pokój – powiedziała moja rozmówczyni po zakończeniu konferencji poświęconej Rokowi Chopinowskiemu. Obchody w Polsce to przede wszystkim festiwal w Dusznikach Zdroju oraz Międzynarodowy Konkurs Chopinowski w Warszawie. W stolicy także odbędzie się niezwykła impreza, a będzie nią bicie rekordu gry na fortepianie jednego utworu Chopina. Rywalizacja odbywać się będzie jednocześnie na 200 fortepianach ustawionych na placu Defilad, a zwycięży ten, kto najwięcej razy bezbłędnie zagra przeznaczone do wykonania dzieło. W Dzień Dziecka w Ogrodzie Saskim i w Pałacu Prezydenckim odbędą się specjalne koncerty dla najmłodszych. Pałac Prezydencki miał niemałe znaczenie w życiu małego Fryderyka, bo właśnie w nim – ówczesnym Pałacu Namiestnikowskim – 8-letni geniusz zadziwił swoją grą Wielkiego Księcia Konstantego i jego bratową, żonę cara Aleksandra, Marię Fiodorównę. Był to pierwszy publiczny występ chłopca, początkujący pasmo jego sukcesów. W nagrodę otrzymał wtedy pierścień z brylantem. Wydarzenia Roku Chopinowskiego rozpoczęły się „prologami” w Polsce i na świecie, jeszcze przed jego oficjalnym rozpoczęciem 22 lutego. Na przykład, pierwszą imprezą Roku Chopinowskiego we Włoszech był występ Rafała Blechacza 30 stycznia w rzymskim audytorium Parco della Musica. Był on także początkiem cyklu recitali najwybitniejszych laureatów warszawskiego Konkursu Chopinowskiego, które odbywały się na włoskiej ziemi do końca lutego, a jednym z nich był koncert Krystiana Zimermana, który wystąpił w mediolańskiej La Scali. Muzyka Fryderyka Chopina stała się motywem przewodnim Festiwalu „Zórz Polarnych”, który odbywał się od 28 stycznia do 6 lutego w norweskim Tromsø. Uroczysty koncert inauguracyjny odbył się 28 stycznia w słynnej Katedrze Arktycznej, która nawiązuje swoją architekturą do gór lodowych i stanowi najważniejszy symbol miasta. Muzykę Fryderyka Chopina prezentowali głównie polscy wykonawcy – Joanna Ławrynowicz, Iwona Tober, Leszek Świdziński, Tadeusz Szlenkier oraz Leszek Możdżer. Wiele emocji wzbudziło wykonanie Tria g-moll na wiolonczelę, skrzypce i fortepian w wykonaniu artystów Orkiestry Kameralnej w Tromsø. W Warszawie inauguracja Roku Chopinowskiego odbyła się w Kościele Świętego Krzyża. Uroczystość rozpoczęła msza święta koncelebrowana przez Prymasa Polski, Henryka Muszyńskiego. Patronat honorowy nad wydarzeniem objął Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej, Lech Kaczyński. Bezpośrednio po nabożeństwie odbył się koncert galowy w wykonaniu Orkiestry Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Wojciecha Rodka oraz laureata Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina z 1985 roku, Marca Laforêta. Publikacje Wydarzenia Roku Chopinowskiego to nie tylko koncerty, wystawy i filmy, to również książki, które nasi wydawcy przygotowali na tę niepowtarzalną okazję. Wśród nich prym wiedzie oficyna, która z racji swojego profilu jest najbardziej predestynowana do edytowania publikacji o Chopinie, a jest nią oczywiście – Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Wypuściła na rynek książkę pióra innego wybitnego kreatora muzycznego, Karola Szymanowskiego, noszącą tytuł „O Chopinie”. Jest to zbiór zawierający dwie prace i dwa przemówienia autora „Harnasi”. Są to: „Fryderyk Chopin”, praca napisana w 1923 roku w Zakopanem, przeznaczona dla miesięcznika „Skamander”; „Fryderyka Chopina mit o duszy polskiej”, przemówienie napisane z okazji uroczystego koncertu w Filharmonii Warszawskiej 16 listopada 1924 roku; „Chopin”, przemówienie wygłoszone przez Szymanowskiego na Uniwersytecie Warszawskim z okazji wmurowania tablicy pamiątkowej w gmachu uniwersyteckim, w którym mieszkał Chopin oraz „Fryderyk Chopin a polska muzyka współczesna”, artykuł napisany na zaproszenie redakcji paryskiego miesięcznika muzycznego. Inną publikacją PWM jest „Chopin. Życie i droga twórcza” Tadeusza Andrzeja Zielińskiego, obszerna monografia przedstawiająca szczegółowy opis życia i dorobku twórczego Fryderyka Chopina. Autor rozwinął w niej dwa równoległe wątki. Pierwszy z nich to barwna opowieść o życiu i postaci kompozytora, a drugi – omówienia wszystkich jego utworów. Zieliński zwrócił uwagę na cechy twórczości Chopina oraz przeprowadził analizę jej ewolucji stylistycznej. Inna monografia edytowana przez tę oficynę to „Chopin”, pióra tureckiego muzykologa Atesa Orga. Monografia przypomina niezwykłe cechy charakteru Chopina, jego życie i dorobek w historii muzyki, w kontekście narodowego charakteru jego utworów. Książka ukazała się w serii: „Ilustrowane Monografie Wielkich Kompozytorów”. „Chopin. Człowiek, dzieło, rezonans” to praca prof. Mieczysława Tomaszewskiego będąca integralne ujętym kompendium życia i twórczości wielkiego polskiego artysty, adresowanym do szerokiego grona czytelników, pasjonatów twórczości Chopina. Jest to wznowienie nagradzanej wielokrotnie pozycji tzw. Biblii Chopinowskiej. Z kolei „Pogrzeb Chopina”, autorstwa amerykańskiej pisarki Benity Eisler, jest barwną opowieścią, w której tytułowy pogrzeb, od którego rozpoczyna się książka, nie jest osią fabuły, lecz punktem …