Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, będący „bohaterem” tego odcinka, został wydany „pod rządami” poprzedniej ustawy autorskiej, pochodzącej z 1952 roku (dalej: PrAut1952). W ówczesnym stanie prawnym – na podstawie art. 5 PrAut1952 – „reporterskie zdjęcia fotograficzne” były wyłączone spod ochrony prawa autorskiego. Obecnie fotografie reporterskie stanowią przedmiot dozwolonego użytku, o którym mowa w art. 25 PrAut (licencja na rzecz mediów). Rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu to – udana, moim zdaniem – próba zdefiniowania pojęcia „fotografii reporterskiej”, dlatego też zachowało aktualność i warto się nad nim pochylić. Sprawa dotyczyła książki prof. Krystyny Daszkiewicz „Uprowadzenie i morderstwo księdza Jerzego Popiełuszki”, do której zdjęcia – za namową autorki – wykonał Maciej Ł., uczestnik seminarium prowadzonego przez panią profesor. Autorka omówiła z fotografem tematykę zdjęć, a gdy ten przedstawił jej 180 wykonanych fotografii, wybrała 27 i opatrzyła tytułami. Książka ukazała się nakładem Kantoru Wydawniczego SAWW w 1990 roku. Niestety, pominięto nazwisko Macieja Ł. jako autora zdjęć. Fotograf wystąpił więc do sądu. Sąd Wojewódzki w Poznaniu uwzględnił powództwo, zobowiązując pozwaną oficynę do usunięcia skutków naruszenia prawa autorskiego powoda przez opublikowanie w prasie ogólnopolskiej („Gazeta Wyborcza” i „Rzeczpospolita”) oraz lokalnej („Głos Wielkopolski”, „Gazeta Poznańska”, tygodnik „Wprost”) oświadczenia, zasądzając odszkodowanie oraz brakującą część wynagrodzenia, nakazując pozwanemu wydanie powodowi 3 egz. pierwszego wydania książki, wreszcie orzekając o kosztach procesu. W uzasadnieniu sąd przyznał, że z uwagi na charakter książki powód musiał uzgodnić z autorką treść zdjęć, jednak „sposób przedstawienia poszczególnych miejsc uzależniony był od inicjatywy twórczej fotografa”, a w konsekwencji wykonane przez niego zdjęcia mają charakter indywidualny. Dalej w …