Koniec 2008, a w większym wymiarze pierwsze półrocze 2009 roku przyniosły problemy, o których branża wolałaby jak najszybciej zapomnieć. Po kilku latach względnie terminowego obiegu gotówki pomiędzy dystrybutorem a wydawcą, terminy płatności zaczęły się wydłużać. Niepokojące zjawisko zatorów i liczonych w dziesiątki dni opóźnień nastąpiło pomimo często bardzo wysokich kapitałów i rezerw finansowych w firmach dystrybucyjnych, które nie powinny mieć problemów z płynnością. Sprawcą opóźnień nie jest jednak pośrednik hurtowy lecz detalista, a w szczególności czołowi detaliści na rynku książki – Empik i Matras, którzy z nieoprocentowanego kredytu kupieckiego w znacznym stopniu finansują bieżące inwestycje. Hurtownie – nie chcąc przejmować konieczności kredytowania sprzedaży – wydłużyły terminy płatności u wydawców, a – co gorsze – zmniejszyły poziom zamówień nowych tytułów. Efektem, z jednej strony, są ewidentne braki w asortymencie największych sieci księgarskich, z drugiej – mniejsza sprzedaż, a co za tym idzie wzrost udziału w cenie książki kosztów jej wytworzenia i składowania. Na opóźnienia w płatnościach nakładają się wyśrubowane koszty dystrybucji, które coraz częściej przekraczają już 50 proc. ceny książki. Dystrybutorzy prześcigają się w oczekiwaniu coraz wyższych rabatów. Jeśli nie tych jawnie zapisanych w umowach, to ukrytych. W ciągu ostatnich lat średni rabat udzielany dystrybutorom wzrósł z 40 do 50 proc. Coraz częściej łączony rabat, obejmujący marżę hurtownika plus opłaty za ekspozycję w dużych sieciach, sięga nie 50, lecz 55, a nawet w skrajnych przypadkach 60 proc. ceny detalicznej. W rezultacie wydawca może liczyć na zyski z promowanych tytułów jedynie w przypadku publikacji wysokonakładowych, tymczasem wykupienie promocji – choćby w Empiku – nie gwarantuje sprzedaży nawet na …