Jest to zupełnie wstępna propozycja, zrodzona na podstawie długoletniego kontaktu z książką i kształceniem księgarzy. Usprawiedliwieniem zachęty do takiej próby niech będzie fakt, że w kilku krajach europejskich w strukturze resortów kultury lub oświaty znajdują się właśnie departamenty kultury książki. Polscy socjologowie XX wieku, zajmujący się teorią kultury (m.in. Antonina Kłoskowska, Stefan Czarnowski, Józef Kozielecki, Jan Szczepański i aktywny do dziś – Zygmunt Bauman), określają kulturę jako ogół wytworów ludzkich, zarówno materialnych, jak i niematerialnych, czyli duchowych, symbolicznych, takich jak wzory myślenia i zachowania. Kultura najczęściej rozumiana jest jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa. Bywa utożsamiana z cywilizacją. Kultura, to również charakterystyczne dla danego społeczeństwa wzory postępowania, także to, co w zachowaniu ludzkim jest wyuczone, w odróżnieniu od tego, co jest biologicznie odziedziczone. Właściwie już od czasów Cycerona termin „kultura” oznaczał czynności, które mają na celu doskonalenie i kształcenie. Potwierdza to pośrednio Władysław Tatarkiewicz, pisząc o cywilizacji i kulturze. Wg niego cywilizacja oznacza wszystko, co ludzkość stworzyła, dodała do natury dla ułatwienia i ulepszenia życia, zaś kultura to przeżycia i czynności poszczególnych ludzi. Książka łączy w sobie elementy kultury materialnej, gdyż jest wytworem ludzkiej pracy, jak przedmiot, i wytworem kultury duchowej, jako źródło wiedzy i przeżyć symbolicznych. Na tę drugą składają się m.in. wiedza, piśmiennictwo, w tym artystyczne, wszelkie dziedziny sztuki, a także wytwory umysłu, takie jak filozofia. Na trudności całej dziedziny wiedzy o książce, czyli bibliologii, zwraca uwagę profesor Krzysztof Migoń z Uniwersytetu Wrocławskiego, który twierdzi, że kłopot sprawia dwoista natura książki. Jedni bowiem przedmiot bibliologii ograniczają do materialnych aspektów, inni rozpatrują jedność formy i treści książki, co prowokuje z kolei pytania o kompetencje bibliologa. Bibliologia historyczna jest bardzo rozbudowana w badaniach oraz w pracach magisterskich i doktorskich. Problem jest rozpatrywany w ujęciach narodowych, krajowych, powszechnych i lokalnych. Istnieje w bibliologii także szkoła filologiczna, dla której książka jest dokumentem utrwalającym język i piśmiennictwo oraz rozbudowująca się szkoła socjologiczna, traktująca książkę jako element społeczny. Książka stała się ważnym narzędziem komunikacji międzyludzkiej i społecznej. Łamie podziały narodowościowe, kontynentalne i społeczne. Narzędzia socjologiczne pomagają nie tylko mierzyć książkę jako produkt, tym zajmuje się bibliometria, ale też mierzyć jej zasięg kontaktu z czytelnikiem. I składnik dla naszych czasów najważniejszy: książka jako uczestnik procesu utrwalania informacji i komunikacji globalnej. W uniwersyteckich instytutach informacji naukowej i bibliologii w naszym kraju powstaje …