– Czemu akurat opisana dekada zapisała się złotymi zgłoskami w dziejach naszych chuliganów? – Złote lata czy złote zgłoski to tylko licentia poetica, ale ona nie wzięła się znikąd. W latach wczesnej Polski Ludowej chuligani zaczęli się namnażać niczym bakterie dżumy w Oranie, czego władza w żaden sposób nie mogła zrozumieć. Mało tego, chuligańsko-bikiniarska cholera zainfekowała nawet młodzieżową organizację janczarów (ZMP) partii komunistycznej. Nie mówiąc o szkołach zawodowych, które – ze względu na niewysoki poziom umysłowy uczęszczającej do nich młodzieży – wydawały się całkowicie bezpieczne. Wydział Oświaty KC PZPR przygotował referat: „Działalność wroga na odcinku młodzieżowym”, stwierdzając, że „wszechobecna działalność wroga klasowego jest nie tylko ożywiona, ale i skuteczna, skoro prowadzi do negatywnych zachowań młodzieży – przybierających w dodatku rozmaite formy, w tym chuligaństwa i bikiniarstwa, ogólnej demoralizacji, lekceważenia szkolnych obowiązków – a nawet do religijności”. Ponieważ ludowa władza nie potrafiła ani zrozumieć, ani zapobiegać, wybrała najłatwiejsze tłumaczenia, uznając chuliganerię za element wywrotowy, wrogi najlepszemu z ustrojów, sterowany – i ręcznie, i dolarowo – przez imperialistów rodem zwłaszcza z USA. W książce opisuję, do jakiej aberracji doszła ta władza. I było tak przez ok. 10 lat, przy czym za przełom uznaje się początek tzw. gomułkowskiej małej stabilizacji, czyli czasowe okolice 1960 roku. – Szwarccharakter tamtych czasów – Paramonow, przeszedł do warszawskiego folkloru… – Jerzy Paramonow, prostak i bandyta, stał się …