Z rzadka pisuję o książkach firmy, z którą jestem ściśle związany. Nie chcę bowiem zostać posądzony o koniunkturalizm lub kumoterstwo. Też dlatego, że Jaguar specjalizuje się przede wszystkim w literaturze młodzieżowej, której w felietonach poświęcam zdecydowanie mało miejsca. Dlatego na ogół zerkam ku półkom pełnym nowości od innych wydawców. Tym jednak razem - uprzedzając czytelników o swoim prywatnym zaangażowaniu - z czystym sumieniem zabieram się do rekomendowania debiutanckiej powieści aktora, pieśniarza i - poczynając od 26 stycznia ubiegłego roku - również prozaika. Skąd taka data? Gdyż wówczas pewien amerykański przystojniak (sami sprawdźcie w internecie!) siadł do komputera, aby rozpocząć pisanie utworu prozatorskiego pt. "Anna i Pan Jaskółka". A kiedy skończył i szybko opublikował rzecz w prestiżowym wydawnictwie Knopf, okazało się że ów przystojniak, przy okazji też miłośnik twórczości Neila Gaimana, Yann Martela i Jorge Luisa Borgesa, stworzył powieść, która słusznie uznana została przez prestiżowy "The Publishers Weekly" za jeden z trzech najważniejszych debiutów w obszarze literatury dla młodych czytelników ubiegłego sezonu. Najważniejszych na świecie... Otóż są takie dzieła, które żyją własnym życiem, wymykając się łatwym klasyfikacjom. Teoretycznie Gavriel Savit celował w młodzież, ale trafił znacznie szerszym łukiem: w każdego wrażliwego odbiorcę. Ba, nawet nie młodzież przede wszystkim widziałbym jako tzw. target dla "Anny i Pana Jaskółki"! Uwaga, to co za chwilę napiszę, zabrzmi jak herezja. Broni mnie wszelako obecność na rynku książki Savita, więc możliwość konfrontacji w każdej chwili tego, co piszę, z tekstem. Co …