Felieton W latach pączkującego kapitalizmu żywiołowo rozwijał się dział książek poradnikowych. Ależ one szybko zdobywały rynek, poczynając już od schyłku lat 80. XX wieku! Oczywiście, takie książki zawsze cieszyły się popularnością. Tylko, że wcześniej istniały dzięki archaicznym dziś mechanizmom. Wydawnictwo Watra, wyspecjalizowane właśnie w publikacjach poradnikowych, w zasadzie monopolista pod tym względem (dzięki mianowaniu przez dysponentów politycznych), zarabiało najwięcej na całym polskim rynku edytorskim! Precyzyjnie rzecz ujmując, charakteryzowała Watrę najwyższa w całej branży dochodowość. Później długo, długo nic… Szczegółów nie podaję, gdyż jestem związany tajemnicą zawodową, ale wiem, o czym piszę, gdyż zdarzyło mi się trochę wtedy popracować w Ministerstwie Kultury i Sztuki na stanowisku m.in. głównego specjalisty ds. wydawniczych. W ramach obowiązków przygotowywałem także oceny państwowych firm podlegających ministrowi kultury (bo osobną pieśń śpiewały oficyny z grupy RSW Prasa; te podchodziły wprost pod pion kultury KC PZPR; my, czyli MKiS, w ich przypadku nie mieliśmy nic do powiedzenia, ech, długo by gadać; spory, rywalizacje, tajne wojny, smak tamtych podchodów…). Do Watry wynikiem finansowym starało się zbliżyć choćby o rok świetlny właściwie tylko Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, oficyna, której udało się wytargować monopol na szaleńczo niegdyś popularną „Kuchnię polską”. PWE dostało prawa do „Kuchni…”, by dzięki temu zbilansować straty ponoszone na książkach z dziedziny ekonomii (horrible dictum, dziś zupełnie nieprawdopodobne!). Tylko, że po zmianie systemu i …