Do Hybryd tradycyjnie zaprosiło wydawnictwo Melanż. Wieczór autorski Pawła Szaramy, autora biografii Jerzego Kuleja "W cieniu podium", zwieńczony konsumpcją gigantycznego tortu z lukrowaną imitacją okładki,zgromadził głównie sportowe grono. Przybyli m.in. mistrzowie olimpijscy Jan Szczepański (1972, Monachium), Jerzy Rybicki (1976, Montreal) i Marian Kasprzyk (1964, Tokio). Zmarły przed trzema laty bohater publikacji był legendą krajowego pięściarstwa, dwukrotnym triumfatorem igrzysk (Tokio, 1964 i Meksyk, 1968) oraz wieloletnim komentatorem sportowym. Możemy jedynie gdybać, co by się stało, gdyby przeszedł na zawodowstwo lub urodził się kilkadziesiąt lat później? Być może byłby gwiazdą na miarę Roya Jonesa Juniora, Oscara De La Hoi czy Floyda Mayweathera jr. Tak efektowny styl walki pięściarza warszawskiej Gwardii opisywał redaktor Tadeusz Olszański: "Jest pięściarzem bojowym, fajterem, atakuje non stop, dąży do półdystansu i zasypuje przeciwników ciosami. Jego sierpowe uderzenia mają piekielną moc, rzucają przeciwników na deski. (...) Żywioł, huragan, tornado w ringu. (...) Pamiętam jego debiut w reprezentacji Polski juniorów. Warszawski Torwar nie był wtedy krytym obiektem. Kulej wyszedł na ring czerwoniutki z emocji. Nie było dla niego koszulki - wszystkie za duże. Trener Stamm zawiązał mu z tyłu trykot, żeby ramiączka nie spadały. Jak zaczęła się walka to Jurek z aniołka przemienił się w szatana. Tak rozpoczęła się kariera dzieciaka z Częstochowy". Wcześnie ją rozpoczął i wcześnie zakończył. Podjął bardzo mądrą i słuszną decyzję. Amatorzy walczyli tylko trzy rundy, lecz mieli tych pojedynków dziesiątki. A więc musieli bez przerwy być w …