Edward Wadie Said, amerykański teoretyk i krytyk kultury, w książce Travelling Theories twierdził, że kultura i życie intelektualne są zwykle karmione i utrzymywane przez krążenie myśli od człowieka do człowieka, z sytuacji do sytuacji, z epoki do epoki. Według niego niezależnie od tego, jaką formę przybiera ów ruch, jest on dowodem życia i intelektualnej kondycji. Podobne spojrzenie na tzw. zewnętrzność odnaleźć można w ostatnio wydanej książce Grzegorza Wróblewskiego. Gender to podróż, to próba poznania przestrzeni, do których ludzkość samoistnie się przeznacza, to badanie krajobrazów płci, narodowości, wraz z ich przeznaczeniem, rolą oraz sumiennie pielęgnowaną opinią. Nie należy zatem rozpatrywać miejsca akcji prozy poetyckiej oraz dramatu, umieszczonych w Gender, geograficznie. To duże ograniczenie. Nawet jeśli tekst zawiera jakiekolwiek wskazówki umożliwiające powiązanie go z określonym miejscem, to są one pozorne. Autor Gender konsekwentnie pozbawi ich zasadności przez wprowadzenie dodatkowych elementów krajobrazu. Twórczość Grzegorza Wróblewskiego nie jest bowiem pejzażem powiązań kulturowo-geograficznych. Akcja dzieje się „wszędzie”, czego doskonałym przykładem jest dramat Lodówka. Na samym wstępie utworu, już w didaskaliach, została wpisana zapowiedź miejsca akcji – Londyn, Wielka Brytania. Tymczasem uważny czytelnik dostrzeże, że w tekście zostały zamieszczone informacje sugerujące, iż rozgrywająca się akcja ma charakter eksterytorialny. Omawiane przestrzenie to zdumiewający gobelin utkany z kolejnych relacji jednostka – człowiek. Lodówka to jedyny dramat umieszczony wśród tekstów prozy poetyckiej w zbiorze Gender. Bohaterowie tego utworu to cztery postacie – trzech mężczyzn …