Wcale nie jest tak, że tylko mężczyźni zachłystują się grą. Sądząc z wyborów dokonywanych w moim własnym domu, a także z komentarzy czytywanych na Fejsie, ogromna liczba pań gapi się na męskie łydki obute w piłkarskie korki z wielkim zapałem. Nie wnikam, czy każda z szanownych płci dostrzega w rzeczonych łydkach identyczne uroki, lecz fakt pozostaje faktem… U mnie dzieje się o tyle zabawniej, że osobiście również z utęsknieniem czekam na jakieś porządne rozgrywki, ale z własnych powodów. Co prawda wtedy kobiety są zajęte śledzeniem transmisji, za to ja mogę w spokoju udać się do własnego pokoju, gdzie oddaję się w ciszy i spokoju rozkoszom pisania. Jak w znanym dowcipie: „Żonie tłumaczymy, że siedzimy u kochanki, kochance perswadujemy, że zatrzymała nas żona, a samemu – myk! – do biblioteki. I wreszcie da się w spokoju poczytać”. Następny znak czasu: nie tak dawno rodzimego chowu feministki (na czele z prof. Magdaleną Środą) srodze, tudzież donośnie oburzały się społeczną tolerancją dla futbolowych męskocentrycznych pustot. Tyle że – poddane gryzącej krytyce licznego i równie bojowego hufca innych pań, coraz mocniej kochających futbol, a przy okazji łydki futbolistów – dzielne Siostry zdecydowały się zrejterować, poniechawszy apeli, by zamiast tracić publiczne fundusze na budowę oraz konserwację stadionów (wznoszonych przecież ich zdaniem tylko dla durnej uciechy męskich szowinistycznych świń), głupio tracone pieniądze przeznaczać na budowę żłobków, przedszkoli lub inne szlachetne cele, godniejsze uwagi niż zwykła pustota toczonej po trawie nadymanej skórzanej kulki. Sondaże pozbawiły szlachetne niewiasty złudzeń – wyemancypowane łapy precz od stadionów! Odnoszę wrażenie, że pozostaję z panią Środą …