– Państwowiec. Czy to adekwatne określenie dla bohatera biografii? – Z pewnością. Praca dla dobra kraju i państwa, nawet tego pozbawionego ziemi, była dla Edwarda Raczyńskiego najważniejszym życiowym zadaniem. Gdybym jednak miała znaleźć jedno najlepiej określające go sformułowanie – powiedziałabym po prostu patriota. Jak bardzo by to nie było dziś zdewaluowane określenie, to był właśnie patriotą. Człowiekiem, który kochał nie tylko ziemię, której został pozbawiony. Nie tylko ludzi, którzy urodzili się tam, gdzie on. Kochał polski język, literaturę, muzykę, obyczaje. Był niebywale dumny, gdy mógł ten dorobek polskiej kultury pokazywać Anglikom. Kochał polską przyrodę i rozumiał, ze trzeba ją chronić. I kochał to wszystko tak mocno, że był gotowy płacić za tę miłość wysoką cenę. Nie tylko w przenośni. Również bardzo praktycznie, co udowodnił, odmawiając przyjęcia angielskiego obywatelstwa, gdy komunistyczne władze pozbawiły go polskiego. Przez ponad 40 lat był bezpaństwowcem i ponosił wszelkie przykre skutki tej decyzji. Wreszcie ten swój patriotyzm pokazał, powołując, już w wolnej Polsce, fundację i oddając cały swój majątek narodowi. A znaczącym fragmentem tego majątku była warta miliony kolekcja dzieł sztuki. Taki gest znaczy dużo więcej niż tysiące słów o miłości do Ojczyzny. – Co było największym osiągnięciem jego  działalności dyplomatycznej? – …