Co roku 23 kwietnia, w Dniu św. Jerzego, Barcelona jest jeszcze piękniejsza niż zwykle. Około trzy kilometry dwóch głównych ulic, ciągnących się od portu Vell w górę aż do prestiżowej dzielnicy Gracia, pełne są książek, bukietów czerwonych róż i tłumów Katalończyków. Zgodnie z tradycją mężczyźni kupują kobietom kwiaty, a kobiety podarowują im książki. – To jedyny dzień w roku kiedy ulica Las Ramblas należy do nas. Dziś jest tu równie wielki tłum Katalończyków, jak na co dzień turystów – mówi jeden z mieszkańców. Barcelończycy rzadko wybierają się do centrum miasta pełnego wycieczek, drogich sklepów i restauracji ze „specjalnymi” cenami dla turystów i kuchnią niewiele mającą wspólnego z katalońską tradycją. Sant Jordi, dzień, w którym trudno przebić się przez tłumy zatrzymujące się przy kolejnych straganach i przebierające w stertach książek, stanowi od tej reguły wyjątek. Legenda o Jerzym i smoku Mitem założycielskim święta jest legenda o Jerzym Zwycięzcy. Żołnierz armii rzymskiej urodzony w drugiej połowie III wieku odegrał istotną rolę w różnych kulturach europejskich, które kilkaset lat po jego śmierci zaczęły włączać tę postać do wyobrażeń społecznych (widniejące na flagach Anglii i Gruzji krzyże to krzyże Świętego Jerzego). Jak to z legendami bywa, istnieją różne ich wersje. Ale co również dla nich charakterystyczne – pewne elementy pozostają niezmienne. W wersji katalońskiej dawno temu wielki smok założył swoje gniazdo na źródle wody, która zaopatrywała całą wioskę. Aby zaspokoić jego apetyt dawano mu owce, ale gdy te się skończyły, ludzie zmuszeni byli do wyboru, drogą losowania, jednej dziewczyny w roku, która musiała poświęcić swoje życie. Przewrotny los sprawił, że któregoś dnia padło na księżniczkę, a wtedy tuż przed pożarciem uratował ją …