Zacznę od końca, czyli od zamieszczonych na ostatnich stronach książki podziękowań. Zwykłem wykpiwać te czołobitności, przypominają mi serię niskich ukłonów składanych Wielkim i Benefaktorom przez autora, gdy wycofuje się tyłem z anteszambrów, ale tym razem robię wyjątek. Ze względu na temat książki: „Hothouse” Borisa Kachki (Simon & Schuster 2013) to monografia wielkiej, zasłużonej, a jeśli wierzyć podtytułowi „najbardziej znanej” oficyny amerykańskiej, czyli wydawnictwa Farrar, Straus and Giroux. I ze względu na fakt, że monografię wydał wieloletni zagorzały konkurent, czyli oficyna Simon & Schuster. Kachka nie jest ich autorem, pisze regularnie (i jest na pensji) magazynu „New York”, ale dzięki wspólnym staraniom agenta i redaktora, z którymi zwykle współpracuje, udało się przekonać S&S, że FS&G są OK. Bawię się akronimami, ale czytelnicy wiedzą, o co mi chodzi: liczy się wartość wydawnictwa, jego zasługi dla literatury. Dlatego należy mu się monografia. „Nakręcana pomysłami, nazwiskami i niewielkim kapitałem, firma biła na głowę wszystkie inne w Nowym Jorku” – pisze autor we wstępie. Nie chcę przedwcześnie grzebać PIW-u, dostaję wszak jakieś informacje i zapowiedzi, ale czy któreś z polskich wydawnictw ma może w planie jakąś monografię tej wielkiej i na trwałe zapisanej oficyny? Nie? A dlaczego? Pełny podtytuł książki brzmi „The art of survival and the survival of art at America’s most celebrated publishing house” – „Sztuka wytrwania i przetrwanie sztuki w najsłynniejszym wydawnictwie Ameryki”. I o tym to właśnie jest, cała historia: o nieoczekiwanym pomyśle na życie, który udało się zrealizować, a przy tym odcisnąć trwały ślad w historii literatury – nie tylko amerykańskiej. Odniesienie do przetrwania jest głęboko uzasadnione: powołane w 1946 roku wydawnictwo musiało przezwyciężyć wiele trudności i uprzedzeń. Jego pomysłodawca i spiritus movens, Roger W. Straus, nie miał ani doświadczenia w branży (trochę dziennikarzył, u Puttnama zajmował się krótko tzw. packagingiem tytułów, i to …