Pamięć i fabuła - Pani pierwsza powieść nosiła tytuł "Tajemnice prowincji". Druga, o której rozmawiamy, "Siedem spódnic Alicji". Ona również dzieje się na prowincji, a konkretnie na Śląsku Cieszyńskim. Proszę powiedzieć, gdzie i czym jest pani prowincja? - Prowincja to bez wątpienia obszar dobrych wartości i pozytywnych relacji między ludźmi. Na prowincji wszyscy się znają, tu czas płynie spokojniej. Lubię i cenię te cechy prowincji, a także inne wartości, wynikające z praw obowiązujących w małych zbiorowościach. Poza wielkimi ośrodkami na ogół podkreśla się tradycję i przywiązanie do konserwatywnej nieco powagi. Mieszkańcy małych ojczyzn nieskłonni są do awangardowych brewerii, noszą pod językiem smaki i zapachy zrozumiałej dla wszystkich wspólnoty, świeżego mleka i smażonych konfitur. Bardzo dobrze się znają, obserwują i wiele o sobie wiedzą. Pamięć zbiorowa prowincji jest silniejsza, znacznie bardziej wspólna niż reguły miejskiej pamięci, opiera się na całkiem innych zasadach. Nic oczywiście nie ujmując wartościom obecnym i pielęgnowanym w Warszawie, Krakowie albo Poznaniu. - Z tego wniosek, że pani zalicza się do admiratorek prowincji? Szczególnie zaś, porównując pani miejsce zamieszkania oraz miejsce polskich epizodów wyznaczających akcję "Siedmiu spódnic Alicji", upodobała pani sobie Śląsk Cieszyński. Mam rację? - Tak, to moja mała ojczyzna. Mieszkam na Śląsku Cieszyńskim, w pobliżu Górek Wielkich, gdzie w latach dwudziestych ubiegłego wieku osiedlił się we dworze Tadeusz Kossak, brat bliźniaczy Wojciecha i gdzie mieszkała …