„Ogólnokrajowa sieć biblioteczna – przewidziana przez ustawę o bibliotekach – ma na celu prowadzenie przez biblioteki publiczne i inne włączone do niej placówki biblioteczne działalności bibliotecznej i informacyjnej, umożliwiającej optymalne wykorzystanie materiałów bibliotecznych i innych źródeł informacji. Biblioteki wchodzące w skład sieci są obowiązane do współdziałania w zakresie gromadzenia, katalogowania, przechowywania i  udostępniania zbiorów, sporządzania i rozpowszechniania informacji bibliograficznych i dokumentacyjnych, działalności naukowo-badawczej oraz dokształcania i doskonalenia zawodowego pracowników bibliotek, a także wymiany i przekazywania materiałów bibliotecznych oraz informacji. Biblioteka Narodowa, jako centralna biblioteka państwa i największa biblioteka publiczna w Polsce, rozpoczęła działania zmierzające do zacieśnienia współpracy z bibliotekami rożnych typów, przede wszystkim z publicznymi. Z placówkami najbardziej aktywnymi i najlepiej funkcjonującymi podpisaliśmy umowy o współpracy. Narzędziem do współdziałania między bibliotekami tworzącymi ogólnokrajową sieć biblioteczną jest tworzony system OMNIS, wspomagany przez ważne projekty – takie jak Patrimonium. Za najważniejszą uznaję współpracę z Biblioteką Jagiellońską, najstarszą i największą biblioteką uniwersytecką w Polsce, której zbiory historyczne i współczesne należą do najważniejszych w kraju. Wydarzeniem o przełomowym znaczeniu był zakup i pierwsza w Polsce implementacja zintegrowanego systemu bibliotecznego Alma i wyszukiwarki Primo –najnowszych i najlepszych na świecie rozwiązań technologicznych dla bibliotek. Biblioteka Narodowa znalazła się w gronie największych na świecie książnic narodowych i akademickich, w których wprowadzono ten system” – pisze, we wstępie do „Sprawozdania Biblioteki Narodowej za rok 2018” dr Tomasz Makowski, dyrektor Narodowej Książnicy. Gromadzenie zbiorów Gromadzenie i wieczyste archiwizowanie dorobku piśmienniczego Rzeczypospolitej Polskiej jest nadrzędnym zadaniem Biblioteki Narodowej. Gromadzeniem objęte są publikacje krajowe: książki i czasopisma, druki ulotne (dokumenty życia społecznego), mapy (dokumenty kartograficzne), nuty (dokumenty muzyczne), nagrania (dokumenty dźwiękowe i  audiowizualne), publikacje elektroniczne, ryciny, rysunki, fotografie (dokumenty ikonograficzne), a także rękopisy. I tak, na koniec 2018 roku zbiory Biblioteki Narodowej, obejmujące książki (wydawnictwa zwarte) od 1801 roku, czasopisma (wydawnictwa ciągłe) od 1801 roku, druki ulotne (dokumenty życia społecznego), dokumenty elektroniczne, rękopisy, starodruki (XV– XVIII w.), nuty (dokumenty muzyczne), nagrania dźwiękowe i audiowizualne (dokumenty dźwiękowe i  audiowizualne), ryciny, rysunki, fotografie (dokumenty ikonograficzne), mapy (dokumenty kartograficzne) i mikrofilmy liczyły 8.951.733 wol./j. (w  2017 r. – 8.674.284 wol./j.), a wraz z dubletami, których było 29.254 wol./j., łącznie 8.980.987 wol./j. Obecnie na mocy ustawy o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych z 7 listopada 1996 roku oraz rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z 6 marca 1997 roku w sprawie wykazu bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz zasad i trybu ich przekazywania, a także zmieniającego je Rozporządzenia z 24 maja 1999 roku, Bibliotece Narodowej przekazywane są po dwa egzemplarze wszystkich publikacji wydawanych w Polsce: książek, czasopism, gazet, druków muzycznych, atlasów, map, globusów …