– Akcja większości pana komiksów rozgrywa się w pańskim rodzinnym regionie Pays de la Loire. Czy to oznacza, że jest pan bardzo związany z Krainą nad Loarą? – Nie, nie jestem szczególnie przywiązany. Rzeczywiście wiele moich książek opowiada o regionie, w którym mieszkam i gdzie się urodziłem, a to dlatego, że chcę mówić o tym, co widziałem, co przeżyłem. Urodziłem się w roku 1965 w Pays de la Loire, w środowisku robotników zaangażowanych politycznie. I to co opowiadam jest moim osobistym doświadczeniem. Gdybym urodził się w Nowym Jorku czy w Warszawie opowiadałbym o tych miastach. Zdecydował przypadek, że urodziłem się w małym miasteczku na zachodzie Francji. – W komiksie zatytułowanym „Rural” (Rolniczy) przedstawia pan problemy producentów mleka bio. Projekt nowej autostrady zakłada, że będzie ona przebiegać przez ich pastwiska. Grozi to tym, że produkowane mleko przestanie być czyste ekologicznie. Dlaczego zdecydował się pan poruszyć tak trudny, żeby nie powiedzieć mało interesujący, temat w komiksie? – „Rural” powstał w wyniku ogromnej potrzeby, jaką miałem od wielu lat, dokładnie od roku 1990, stworzenia komiksu, który byłby reportażem lub dokumentem. Pewnego dnia spotkałem rolnika, który wyznał mi, że razem ze swoimi wspólnikami chcą przestawić swoją produkcję mleka na ekologiczną. To nie było w tamtym czasie, piętnaście lat temu, takie proste. I w momencie, kiedy podjęli tę decyzję, okazało się że autostrada przetnie ich pastwiska. Poprosiłem więc tych rolników o zgodę na spędzenie z nimi całego roku i opowiedzenie o ich pracy i kłopotach związanych z budową autostrady. Nie miałem wątpliwości, że temat był trudny, ale byłem pewien, że ta historia bardzo dobrze pokaże świat, w którym żyjemy. Z jednej strony trzech rolników, którzy poddają w wątpliwość model intensywnej produkcji żywności a z drugiej strony ci, którzy zdecydowali zbudować drogę mocno zanieczyszczającą środowisko. To była prawdziwa walka obu stron. – Czy swoim komiksowym reportażem miał pan nadzieję wpłynąć na sytuację, zmienić jakieś decyzje? – Nie, moje ambicje są dużo bardziej skromne. Moim celem było oddanie głosu tym, którzy w moim przekonaniu, zostali pozbawieni możliwości wyrażenia własnej opinii. Firma budująca autostradę rozesłała do wszystkich urzędów miasta pięknie kolorowane pismo, w którym wyjaśniła korzyści z budowy. A mieszkańcy nie dostali żadnej szansy wyrażenia swojego protestu. Nie mam możliwości zmiany świata, nawet zmiany trasy autostrady. Mam jedynie możliwość oddania głosu ludziom, którzy walczą, uświadomienia, że budowa autostrady ma konsekwencje dewastacyjne dla środowiska. O ironio, autostrada została otwarta w dniu ukazania się mojego komiksu w księgarniach. – Lubi pan rysować siebie? Jest pan ważną postacią we wszystkich prawie pańskich komiksach. – Nie znoszę siebie rysować, ale nie umiem inaczej opowiedzieć moich historii. Kiedy pracuję nad reportażem lub komiksem dokumentalnym potrzebuję się zaprezentować. Po pierwsze dlatego, że to ja jestem tym, który odkrywa jakąś sytuację zastaną, a następnie prowadzi wątek narracyjny. Po drugie dlatego, że w ten sposób zaznaczam, że to nie jest jakaś prawda obiektywna. To, co opowiadam, jest …