Często zdarza się, że utwór zostaje stworzony przez osobę zatrudnioną przez wydawcę na podstawie umowy o pracę. Najczęściej taka sytuacja występuje w przypadku grafików, ale utwory w rozumieniu prawa autorskiego mogą również wyjść spod rąk redaktorów (twórcze opracowanie redakcyjne, dobór haseł w słowniku, układ treści w innej publikacji), pracowników działów marketingu (informacje prasowe, materiały promocyjne), a nawet handlowców (autorska umowa handlowa). Prawo autorskie zarezerwowało dla tego typu utworów odrębną kategorię – utwór pracowniczy. W ustawie z 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych utworom pracowniczym poświęcono cztery artykuły (art. 12-14 oraz art. 74), przy czym pierwsze dwa dotyczą kwestii ogólnych (wszystkich utworów pracowniczych), zaś art. 14 oraz art. 74 zostały zawężone do szczególnego rodzaju utworów pracowniczych – art. 14 mówi o utworze naukowym stworzonym przez pracownika instytucji naukowej, a art. 74 o programach komputerowych stworzonych w ramach stosunku pracy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy „pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron”. Przepis ten wskazuje na kilka elementów, które muszą wystąpić, byśmy mieli do czynienia z utworem pracowniczym. Przede wszystkim stworzenie utworu musi być wynikiem wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, co oznacza …