Poszedłem na promocję „Stempla do wolności” Ruedigera von Fritscha (Wydawnictwo Atut), rekomendowanego w Klubie Księgarza, a opisującego ucieczkę z NRD w 1974 roku. Głównym jej organizatorem był autor tych wspomnień, obecnie piastujący stanowisko ambasadora Niemiec w Polsce. Pomógł on zbiec z „państwa, którego założycielem był Enerdus, zapomniany towarzysz Lecha, Czecha i Rusa” – jak mawiał nieodżałowany Jerzy Dobrowolski – swemu kuzynowi oraz jego dwóm przyjaciołom. Na Zachód przedostali się 7 lipca 1974 roku po południu. Data wybrana została bardzo precyzyjnie. Tego dnia bowiem oczy świata skierowane były na Monachium. Z racji finału mundialu, w którym gospodarze podejmowali Holandię. Zgodnie z przewidywaniami mecz skupił uwagę także bułgarskich pograniczników, którzy nie zwrócili uwagi na volkswagena garbusa przewożącego trzech młodzieńców z zachodnioniemieckimi paszportami, podrobionymi osobiście przez Ruedigera von Fritscha, który siedział za kierownicą. Fałszerstwa nie dostrzeżono także na granicach tureckiej, greckiej, włoskiej oraz austriackiej. „Pomimo tak obiecujących perspektyw na tym zakończyła się moja działalność w tej dziedzinie” – żartował podczas spotkania dyplomata, którego antenatem był Werner von Fritsch, jedyny niemiecki generał, który poległ we Wrześniu 1939 roku. Zginął na przedpolu Pragi. Czy na …