Arabski książę, bogaty szejk – nawet w Ameryce, wylęgarni milionerów, budzi zainteresowanie. Kiedyś połączone z ciekawością folkloru, dziś raczej ze strachem, zwłaszcza od chwili ataku na nowojorskie WTC. Dobrego Ali Babę zastąpił paskudny bin Laden, nikt już nie myśli o haremach, gdy hurysy okazują się terrorystkami. Steve Coll w swej najnowszej książce „The Bin Ladens” (Penguin Press) opowiada o losach okrytej niesławą familii, od wielu lat związanej interesami z Ameryką. Powiedzieć, że w ich przypadku historia zatacza koło, to niedomówienie – mamy tu do czynienia z pętlą, spiralą, tragicznym węzłem. Bin Ladenowie należą dziś do najpotężniejszych przemysłowców i finansistów Arabii Saudyjskiej, do swej potęgi doszli, o dziwo, pracą i uporem w ciągu dwóch zaledwie pokoleń. Ojciec Osamy, Muhammad, był wieśniakiem, którego bieda zmusiła do szukania lepszego życia w mieście. Zaczynał jako murarz dla Aramco, czyli Arabian American Oil Company, spółki powołanej dla pilnowania wydobycia nafty przez Standard Oil Co z Kalifornii. Skończył jako główny budowniczy rodziny panującej, odpowiedzialny m.in. za renowację i konserwację świętych miejsc islamu: Mekki, Medyny i Jerozolimy. Po jego nieoczekiwanej śmierci w wypadku samolotu w 1967 roku na czele rodzinnego imperium stanął Salem, starszy brat Osamy. Wykształcony w Wielkiej Brytanii Salem rozbudował firmę, nie stronił od robienia interesów z Amerykanami (pomagała mu w tym kancelaria prawnicza Baker Botts, prowadzona przez Jamesa Bakera III, doradcę rodziny Bushów i byłego sekretarza stanu), inwestował w przedsięwzięcia tak odległe jak system komunikacji satelitarnej Iridium i franczyza Hard Rock Cafe. Marzyły mu się narody zjednoczone pod własnym dachem: chciał mieć cztery żony, z USA, Niemiec, Francji i Wielkiej Brytanii. Podobnie jak ojciec, w 1988 roku stracił życie w wypadku lotniczym. Osama miał 10 lat, gdy zginął jego ojciec. Wśród …