– Debiutancką powieść odebrałem jako głos w kwestii kary śmierci. A jakie jest przesłanie nowej książki? – To prawda. „Mędrzec kaźni” to powieść bardzo serio. Stanowi moją odpowiedź na poziom dyskusji, z którym spotykałem się w tak zwanej sferze publicznej, a dotyczącej właśnie kary ostatecznej. Ludzie wypowiadając się o zabijaniu drugiego człowieka, robią to często bardzo powierzchownie, bardziej przy wsparciu emocji niż przemyślanych argumentów i w sposób często ocierający się o najgorszy rodzaj  demagogii. Chciałem, choć można to potraktować jako przejaw nieusprawiedliwionej niczym megalomanii, żeby mój tekst zmusił czytelnika do przemyślenia kwestii kary śmierci w sposób licujący z tematem, czyli pozbawianiem innej istoty ludzkiej życia, nawet jeśli ta nie zasługuje na miano człowieka. Natomiast „Rozmowy na trzech grabarzy i jedną śmierć” podejmują również tematy giganty: religia, sztuka, sumienie, samobójstwo, eutanazja, patriotyzm, ale w sposób lekki, trochę prześmiewczy. Cmentarz, śmierć, grabarze, duchy – to jedynie tło całej historii. – …