Wpadły w me ręce dwie książki, których bohaterowie pasują do rubryki „Rówieśnicy”, redagowanej niegdyś na łamach dodatku historycznego „Rzeczpospolitej” przez redaktora Macieja Rosalaka. Promocja wywiadu-rzeki Krzysztofa Pilawskiego z Januszem Rolickim pt. „Wańka-wstańka” (Demart) odbyła się w Muzeum Powstania Warszawskiego. Wieczór prowadził Tomasz Łubieński, a w roli prelegenta wystąpił prof. Antoni Dudek. Liczne audytorium słuchało momentami ożywionej dyskusji, głównie na temat rodzimego dziennikarstwa. Apologeta Edwarda Gierka poznał je od podszewki. Praktykę w „Życiu Warszawy” zakończył Rolicki po publikacji rozmowy z Adamem Brombergiem, szefem PWN. „To był bardzo aktywny przedwojenny komunista, kościuszkowiec, oficer polityczny, wojnę zakończył w stopniu majora (…). Wywiadu nie autoryzowałem, popełniłem kilka błędów w tytułach książek i nazwiskach autorów. Bromberg doskonale znał naczelnego »Życia Warszawy« Henryka Korotyńskiego, poskarżył się na mnie i przysłał obszerne sprostowanie, które rozpoczynało się od zdania: »Niech czytelnicy nie zwątpią w mój talent publicystyczny «”. Kolejny przystanek na zawodowym szlaku dziennikarza stanowiła „Polityka”. Na rozstanie Rolickiego z tygodnikiem, w którym – jak wynika z książki „Resortowe dzieci. Media” – funkcjonowało wyjątkowo wielu współpracowników SB, miał wpływ TW „John”: „Nowym sekretarzem został Passent …