Jan Krzysztof Piasecki to autor kilku zbiorów wierszy oraz jednego, wydanego w 2003 roku zbioru opowiadań „Pierwsza wiosenna i inne opowiadania”. Od wielu już lat mieszka w miejscowości Zalesie w okolicach Sokółki, na podlaskiej prowincji, w pobliżu granicy z Białorusią, gdzie kupił gospodarstwo.

Pierwsze opowiadanie z poprzedniego zbioru, „Pierwsza wiosenna” zaczynało się od pomysłu… przeniesienia się na wieś. No i wyjechał, kupił gospodarstwo na odległym od stolicy Podlasiu, na przysłowiowym końcu świata, tam gdzie diabeł mówi dobranoc. I nie tylko nie zginął, ale potrafił z tej nowej dla siebie nieznanej rzeczywistości zaczerpnąć coś świeżego. Nadal pisze, choć teraz obserwowaną niegdyś warszawską i podwarszawską menażerię, zastąpiła inna, jego sąsiedzi, zasiedziali na tym terenie od pokoleń i tacy jak on przybysze z kosmosu, którzy z różnym powodzeniem realizują swoje pomysły porzucenia starego życia i rozpoczęcia wszystkiego od nowa.

Proza Jana Krzysztofa Piaseckiego jest egotyczna, skupiona tak mocno na swym bohaterze-narratorze, że wydaje się być na granicy tego, co czytelnik jest w stanie akceptować. A jednak trudno się od niej oderwać. A to za sprawą niezwykle silnego zmysłu obserwacji, umiejętności chwytania i notowania drobiazgów: zachowań, dialogów, czynności, obyczajów, przedmiotów.

Jan Krzysztof Piasecki potrafi budować z drobiazgów, z tytułowych „cegiełek”, z bocznych wątków, szczegółów, szczególików, impresji. Robi to w sposób niezwykle plastyczny, obrazowy i interesujący. Może dlatego udało mu się to, co jest trudne do pogodzenia, połączenie prozy psychologicznej, egzystencjalnej z prozą obyczajową, a nawet… napisanie swoistego przewodnika po nieznanej szerzej Polakom krainie, w której zamieszkał. Po wschodniej polskiej prowincji XXI wieku. Jego proza jest osadzona mocno w miejscu, w którym mieszka jej autor, zarazem wychodzi poza to miejsce, przekracza je.

Zbiór składa się z 11 opowiadań, z których tytułowe liczy kilkadziesiąt stron i może być traktowane jak rodzaj mini powieści. To, co je wyróżnia, to miejsce opisywanych zdarzeń, czyli okolice Sokółki, gdzie żyją bohaterowie opowiadań Piaseckiego, a także on sam, ich autor. W opowiadaniu „Trzeci poeta” Jan Krzysztof Piasecki pisze: „Trzeci poeta to ja. Przyjechałem na Wzgórza jakbym spadł z nieba. Wyrąbałem sobie miejsce wśród surowej rzeczywistości, którą oswajam wierszami, a niekiedy prozą. Wysysam esencje tutejszej przyrody i folkloru, łowię historie, klimaty, drążę istotę samotnej egzystencji, banicji z wyboru”.