Co może być ciekawego w historii gier komputerowych
i video dla „niegracza”? Otóż – wszystko.
Zależy to tylko od formy podania oraz podejścia
do tematu i zrozumienia, jaką rolę pełnią gry we
współczesnym świecie mediów, kultury, edukacji
oraz biznesu. Ponadto, któż tak naprawdę nie
otarł się o słynną niegdyś „grę telewizyjną” (tenis),
„automaty do gry” czy takie marki jaki Atari albo
Amiga? I nie chodzi tu wcale wyłącznie o sentymentalne
wspomnienia, bowiem książkę wieńczy
refleksja na wskroś współczesna – nad bieżącymi grami komputerowymi
i dostępnymi na konsole. Do tego autor dokłada niezwykle
interesujące tło – dzieje samego sprzętu do grania oraz szkice sylwetek
ludzi – twórców i wizjonerów – którzy inaczej niż na pozostałych obszarach
kultury, na rynku gier elektronicznych często pozostają anonimowi,
w cieniu swych genialnych dzieci.

Mańkowski nie tworzy dysertacji, ile raczej swoistą publicystyczną
gawędę, opowieść o powstaniu i rozkwicie jednej z najdynamiczniejszych
dziedzin współczesnej gospodarki światowej. Mówi o tym
w sposób wciągający, ze znawstwem, nie bojąc się subiektywnych
opinii. Z pewnością wiele z nich wzbudzi kontrowersje u zapalonych
graczy, ale z drugiej strony niezaprzeczalnie nadają one tekstowi „rumieńców”,
a to wszystko sprawi, że tę historię, w odróżnieniu często
od podręcznikowej, pochłania się szybko, niemalże jednym tchem.
I to nawet, jeśli większość padających tu nazw czy tytułów, zna się tylko
ze słyszenia.

Dopiero pod koniec lektury czytelnik uświadamia sobie, że gry wideo
mają już ponad czterdzieści lat! I rzeczywiście to najwyższy czas,
aby dokonać swoistego resume. Tym bardziej cieszy to pierwsze ukazujące
się po polsku, tak obszerne opracowanie, stworzone na dodatek
przez Polaka. I bardzo dobrze, bowiem widać że wziął się za to prawdziwy
pasjonat, praktyk, czujący zagadnienie, którego praca niewątpliwie
pociągnie (wciągnie) w ten temat naśladowców.