Andrzej Nikodemowicz (1925-2017) – kompozytor, pianista, dyrygent, teoretyk, pedagog, profesor, muzyk o niezwykłej kulturze i skromności, człowiek o wielkiej głębi ducha. Dobrze, że rok po śmierci profesora ukazała się książka poświęcona jego pamięci. Piszą o Mistrzu m.in. pianiści, dyrygenci, chórzyści, wokaliści, duchowni, ludzie kultury, córka Małgorzata. Ponadto artyści z Polski, Niemiec, Węgier, Rosji, Austrii i Ukrainy. Wymienię choćby Olgę Pasiecznik, Ryszarda Bednarczuka, Mariusza Dubaja, Marię Ewę Sołtys, Zbigniewa Raubo, Adama Natanka, Dorotę Lachowicz. Wspominają oni lwowiaka, który za przekonania polityczne i religijne został pozbawiony pracy w Lwowskim Konserwatorium im. Mykoły Łysenki w roku 1973, a lokalne radio zniszczyło jego nagrania. Przygarnął profesora Lublin, gdzie w latach osiemdziesiątych pracował jako nauczyciel, wykładowca, dyrygent i twórca wielu kompozycji orkiestrowych, chóralnych i kameralnych. Artyści mówią w książce o muzyce Nikodemowicza, pracy nad poszczególnymi jego kompozycjami, które mieli wykonać, o spotkaniach z Mistrzem, zarażającym życzliwością, ciepłem i taktem. Wspaniale, że Teresa Księska-Falger, twórczyni Międzynarodowego Festiwalu „Andrzej Nikodemowicz – czas i dźwięk” zadbała, aby wspomnienia o nim i jego muzyce ujrzały światło dzienne na kartach tej oto publikacji. Wypowiedzi muzyków są udokumentowane zdjęciami z koncertów i spotkań z Andrzejem Nikodemowiczem. Do książki dołączono też płytę z „Małą suitą” kompozytora. Wykonawcą jest Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach pod dyrekcją Adama Natanka.