Dwory i pałace na Mazowszu to po dworach i pałacach wiejskich
w Wielkopolsce kolejny katalog – przewodnik rodzinnego tandemu
(ojciec i syn) dokumentujący ziemiańskie siedziby. W książce
znalazło się prawie 600 obiektów z terenu obecnego województwa
mazowieckiego – wszystkie zachowane do dziś rezydencje,
których istnienie udało się ustalić – opisane pod względem artystycznym
z historią własności miejscowości i aktualnym zdjęciem. Każda notka zawiera też informacje o stanie zachowania i dostępności
obiektu.

Kilka z nich znalazło się także na moim życiowym szlaku. Ot, choćby
dwór w Wodzicznej, gdzie u schyłku komuny trafiłem jako roślinny
tragarz (mama kupował w zlokalizowanej tam szkółce iglaki na działkę,
a mnie przyszło je taszczyć do auta). Albo ukryte w potężnym
drzewostanie resztki dworku w Górach, wsi położonej około tysiąc
metrów od rodzinnej wilegiatury nad Pilicą. Jednego z bohaterów
książki poznałem nawet „od środka”. Eklektyczny dwór w Dłużniewie,
usytuowany tuż przy szosie Warszawa-Gdańsk, dziesięć kilometrów
od Płońska, ograniczony od północy malowniczym zagajnikiem, a od
południa taflą niewielkiej, ale za to rybnej, sadzawki, został pieczołowicie
odrestaurowany u progu III RP przez Marię i Edwarda Lipskich.
Gmach mieszczący restaurację i motel przywołuje z zakamarków mej
pamięci apetyczne wspomnienia kulinarne.