Główna bohaterka Renée Michel ma 54 lata, jest wdową i pracuje jako dozorczyni w jednej z paryskich kamienic, którą zamieszkują bogaci i wpływowi ludzie. Dla nich jest niewidzialna lub jest po prostu nikim. Taki baśniowy Kopciuszek. Jednak kobieta jest niesamowicie inteligentna. Oczytana, obyta ze sztuką filmową, malarstwem i muzyką wiedzie spokojny żywot, choć bez wątpienia inny niż spodziewają się zamieszkujący tę kamienicę lokatorzy. Wypełniając swoje obowiązki, Renée bardzo stara się podtrzymywać stereotypowy obraz dozorczyni, zarówno co do wyglądu, jak i zachowania. I chociaż znajduje się gdzieś na marginesie życia społecznego jest świetną obserwatorką, która dostrzega wszystkie niuanse dotyczące relacji międzyludzkich. Jedną z niewielu osób, którą polubi będzie Paloma. Dziewczynka ta ma zaledwie 12 lat a już planuje popełnić samobójstwo w swoje 13. urodziny. Czuje się nierozumiana przez dorosłych i nie znajduje sensu życia. Uważa, że nie ma na świecie nic godnego uwagi i emocji. Nad wiek rezolutna próbuje ukrywać swoją inteligencję przed dorosłymi, aby ich nie niepokoić… Ci i tak jednak martwią się jej ciągłą powagą, ciętymi ripostami i odizolowaniem od swojej rodziny.

Paloma i Renée początkowo mijają się, nie zwracając na siebie zbytniej uwagi. Nie zdają sobie nawet sprawy, jak wiele rzeczy je łączy, np. miłość do literatury, sztuki czy Japonii. Ich losy zostają ze sobą splecione dopiero za sprawą pojawienia się w kamienicy przystojnego Japończyka Kakuro Ozu. Nieskażonego żadnymi uprzedzeniami i różniącego się tym od innych mieszkańców, że widzi coś więcej niż czubek własnego nosa. To on, niczym książę, rozpoznaje w Kopciuszku księżniczkę i wyciąga zarówno Renée, jak i Palomę z ich bezpiecznych pancerzy, pokazując, że można być sobą. Czy za sprawą Kakuro Renée zostanie szczęśliwą księżniczką? Czy Paloma odnajdzie „ruch idealny” w świecie i odstąpi od swojego planu samozniszczenia? Przekonajcie się sami.

Powieść Muriel Barbery to zupełne zaskoczenie, zdumiewające połączenie literatury popularnej z prozą ambitną, filozoficzną. Chwyta tkliwie za serce, bawi swoją nonszalancją i zastanawia bogactwem odniesień. Proste, wręcz banalne zdania czy dialogi przeplatają się z filozoficznymi rozważaniami. To piękna, współczesna i przede wszystkim inteligentna opowieść o niedopasowaniu do świata, o jego brutalności i ludzkim strachu przed byciem prawdziwym sobą, a także o konieczności dostosowywania się do ograniczeń i szablonów narzucanych przez społeczeństwo. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich szukających nowych wrażeń intelektualnych.