Obecna „Encyklopedia wojskowa” nawiązuje
do unikalnego dzieła, z którym
do historii polskiego edytorstwa przeszedł
jej redaktor major Otton Laskowski. Od 1930 do 1939 roku ukazało się siedem pełnych tomów tamtej encyklopedii oraz 80 stron tomu ósmego. Zestaw ówczesnych autorów jest imponujący, a obejmuje i nazwiska
późniejszych bohaterów II wojny, w wśród nich: Janusza Albrechta, Mariana
Porwita i Jana Rzepeckiego czy znanych historyków wojskowości jak późniejsi profesorowie:
Stanisław Herbst, Stanisław Płoski
i Janusz Woliński czy Stanisław Łoza, największy polski znawca historii orderów i odznaczeń. We wstępie do reprintu tomu I, wydanego w 1996 roku napisano, że: „około stu autorów haseł wydania oryginalnego
walczyło i ginęło w obronie Ojczyzny,
ich życiorysy tworzyły najnowszą historię Rzeczpospolitej”.

Zespół obecnego wydania, które wreszcie
wypełnia znaczącą lukę w polskich badaniach
nad historią wojska, miał więc bardzo
wysoko postawioną poprzeczkę przez swych wielkich poprzedników, a przy tym losy współpracowników przedwojennej edycji powodują, że podchodzimy do tego tematu również z dużą dozą emocji.

Publikacja zawiera osiem tysięcy profesjonalnie
opracowanych haseł, które są w większości – jak zadeklarowano we wstępie – „biogramami władców, naczelnych
wodzów, szefów sztabów generalnych i niektórych dowódców związków operacyjnych
w I i II wojnie światowej, dowódców
sił zbrojnych w niektórych konfliktach po II wojnie światowej, polskich hetmanów koronnych i litewskich, polskiej generalicji okresu napoleońskiego, Królestwa Polskiego
i II RP, przywódców polskich powstań narodowych oraz dowódców większych formacji zbrojnych w nich walczących, przywódców polskich organizacji niepodległościowych
i formacji zbrojnych przed i w okresie odzyskania niepodległości, dowódców
PSZ i WP podczas II wojny światowej,
bohaterów narodowych innych krajów,
a także wynalazców, konstruktorów broni budowniczych fortyfikacji, twórców doktryn i teoretyków wojskowości”. Poza tym dochodzą hasła tematyczne – konflikty
zbrojne i bitwy, sojusze i traktaty. W aneksach zawarto
strukturę Ministerstwa Obrony Narodowej,
znajdziemy też listę ministrów obrony narodowej po 1989 roku i szefów Sztabu Generalnego od roku 1983, co nie powinno
dziwić, gdyż gen. broni Józef Użycki sprawował tę funkcję jako pierwszy od 22 września 1983 roku do 24 września 1990 roku. W aneksach znajdują się też wykazy
„Wybranych jednostek i instytucji WP” oraz rysunki techniczne i opisy wybranych rodzajów broni i amunicji.

Jak widać z tego zestawienia, umiejętnie
połączono historię z czasami współczesnymi,
co pozwoliło na zebranie w jednej – chociaż dwutomowej – publikacji ogromu
wiedzy odnoszącej się do tytułowego tematu. Rzecz pasjonująca nie tylko dla miłośników
historii wojskowości, lecz także dla pasjonatów militariów, których w równym
stopniu zainteresują hasła, co materiał ikonograficzny.