„Wystarczył jeden zły ruch, jedno drobne zagięcie na osi czasu i wszystko się skończyło. Młodość. Życie. Ellie Mack. Wszystko się skończyło. Na zawsze”. Została zrozpaczona matka, ruiny po małżeństwie, rozwód, nieszczęśliwe dzieci. Ellie zniknęła 10 lat temu. Wyszła do biblioteki i ślad po niej zaginął. Policja uznała, że nastolatka uciekła z domu. Laurel, jej matka, wciąż wierzy, że Ellie żyje i kiedyś wróci do domu. Jej wiara zyskuje realne kształty, gdy poznaje czarującego, charyzmatycznego Flyda oraz jego nad wyraz dojrzałą dziewięcioletnią córeczkę Poppy. Dziewczynka okazuje się… wierną kopią Ellie. Kim była matka dziewczynki? A przede wszystkim – kim jest Floyd? „Nie mogę zacząć żyć, nie wiedząc, gdzie jest moja córka. To jest jak chodzenie po ruchomych piaskach. Widzę coś na horyzoncie, ale nigdy nie mogę do tego dotrzeć. To jest jak żyć, będąc martwym”. Teraz ma szansę.

Pomysły Lisy Jewell wbijają w fotel, choć w tej powieści psychologicznej nie ma morderców ani policyjnego śledztwa. Nie ma winnych. Są tylko ofiary. Autorka lekkich powieści kobiecych (m.in. „Imprezy u Ralpha”, „Trzydziestki na karku”) tym razem stworzyła kombinację romansu, dramatu, sensacji i kryminału, która wciąga i porusza. A na koniec czytelnik zostaje z przerażającą myślą – do czego zdolni są ludzie w imię miłości (czy też „miłości”) i realizowania własnych pragnień?