Ciało martwej czternastolatki znalazł na wiejskiej drodze przypadkowy rowerzysta. Zanim pobito ją na śmierć, została odurzona, wielokrotnie zgwałcona i wyrzucana z pędzącej furgonetki. Morderca dopadł ją chwilę później. Czym sobie zasłużyła na straszną śmierć? Detektyw Annie Cabbot na pewno się tego dowie.

Tymczasem nadkomisarz Alan Banks prowadzi swoją pierwszą sprawę na nowym stanowisku. Bada przestępstwo sprzed pięćdziesięciu lat, kiedy to pewien celebryta zgwałcił nastolatkę. Banks musi poskładać w całość układankę, w oparciu o świeże i stare dowody. Dzięki jego śledztwu wyjdą na jaw mroczne tajemnice, a przy okazji niewyjaśnione morderstwa, które wówczas zamiotła pod dywan skorumpowana policja…

Oba śledztwa dotyczą przemocy. Robinson prowadzi narrację niespiesznie, mamy tu tak zwane dochodzenie problemowe, gorący temat imigrantów, odmiennych kultur połączonych w jednym państwie, szowinizmu, rasizmu… Robinson podejmuje kwestię, czy sprawca gwałtu popełnionego przed pięćdziesięciu laty wciąż zasługuje na karę? Czy „wyzwolona”, pozbawiona zasad (i opieki) czternastolatka jest sama sobie winna? Czy po tylu latach sprawiedliwość przyniesie ofierze jakąkolwiek ulgę – czy wręcz przeciwnie – obudzą się wspomnienia upokorzenia, wstydu i strachu? Bo kiedy cichnie muzyka… budzą się demony.

To już dwudziesta trzecia część serii z Banksem w roli głównej, a wszystkie znakomicie napisane, z pazurem, trzymają poziom i tempo. Ani Banks, ani Robinson nic nie stracili na charyzmie, skuteczności i poczuciu humoru.