Wyobraźmy sobie „Krzyk” Muncha. I twarz człowieka, który umarł ze strachu. Właśnie w takiej masce przerażenia zastygła twarz pacjenta szpitala psychiatrycznego w Gaustad. Najpierw próbował się udusić własnymi rękami, a potem… Jaka myśl była dla niego tak straszna, by go zabić? Pacjent NN w tajemniczych okolicznościach trafił do Gaustad trzydzieści sześć lat wcześniej z amnezją wsteczną. Choć wszystko wskazywało na samobójstwo, nadgorliwy portier wezwał policję. Inspektorkę Sarah Geringën zaniepokoiło zachowanie personelu, a jeszcze bardziej blizna na czole zmarłego: numer 488 oraz tysiące dziwnych rysunków drzew, ryb i ognia na ścianach jego celi. Wspólne śledztwo Geringën i francuskiego dziennikarza zaprowadziło ich na Wyspę Wniebowstąpienia, na wzgórza Nicei, do kopalni w Minnesocie, do Londynu… Przekonali się, że akta CIA skrywają szokującą prawdę na temat nurtującego ludzkość pytania: czy istnieje życie po śmierci… Czy dusza jest nieśmiertelna? Gdzie przebywa przed naszymi narodzinami i po naszej śmierci?

Zaczyna się jak klasyczny thriller, ale im dalej w las, tym bardziej przypomina horror SF, klimatyczny, mroczny i chwilami przerażający. Beuglet umiejętnie buduje napięcie i stopniowo przyspiesza tempo, a czytelnik czuje się jak w (nie)wesołym miasteczku na diabelskim młynie. Dla amatorów mocnych wrażeń.