Jest teoria mówiąca, że rozwój człowieka wynika z jego ciągłej chęci poznawania,
ale i ciągłego zadawania sobie wszelkiego rodzaju pytań. Szereg
z tych pytań dotyczy nie tylko otaczającego nas świata, ale również
naszego postępowania w określonych okolicznościach. Są też takie, które
podważają sens nie tylko tego co i jak robimy, ale zmuszają do zastanowienia
nad sensem naszego, całego życia, tego w co wierzymy i do czego
zmierzamy. Na wiele z tych pytań nie potrafimy odpowiedzieć, bo
i pewnie nie na wszystkie możliwa jest sensowna odpowiedź, ale każdy
z nas z uporem zadaje je sobie. Zastanawiamy się na przykład: czemu to
coś mnie się przydarzyło, a nie komuś innemu? Czy postępuję właściwie?
Jaka jest moja osobista odpowiedzialność za to co się dzieje na świecie,
czy bliżej – w moim środowisku? Co robię źle i czy mogę postępować
inaczej? Po co właściwie żyję i czy mam szansę na szczęście?

„Księga odpowiedzi” to bardzo wyważona próba Anselma Grüna
(opracowana przez Antona Lichtenauera) odpowiedzenia na takie i podobnie
trudne pytania, dotyczące życia. Ocenę, na ile się to autorowi
udało, pozostawiam czytelnikom. Niemniej polecając tę lekturę zgadzam
się z tymi, którzy uważają, że poszukiwanie prawdy jest rzeczą
ludzką i nawet jeśli na wiele pytań nie można znaleźć żadnego, sensownego
wyjaśnienia, to rozważania na takie tematy zmuszają do refleksji.
To z kolei daje szansę, że staniemy się jeśli nie szczęśliwsi, to może
chociaż trochę mądrzejsi i lepsi…