Wrzesień 1941 roku. Wehrmacht otacza Leningrad. Odcięte od świata miasto walczy o przetrwanie. Przez ponad 900 dni! Oblężenie pochłonie niemal milion istnień. Alexis Peri sięga po 125 niepublikowanych dzienników napisanych przez ludzi uwięzionych w grodzie nad Newą. Zagląda za kulisy gabinetów, w których zapadały decyzje wojskowe dowódców wrogich armii oraz ukazuje procesy zachodzące w ludziach doświadczających straszliwego głodu. Przywołuje też przykłady represji ze strony sowieckiej policji politycznej, która nawet w tym strasznym czasie nie przestała prześladować swych rodaków.

Podkreśla, że za horror, jaki przeżywało dwa i pół miliona leningradczyków, ponosili odpowiedzialność zarówno Niemcy, jak i Sowieci. Celowa polityka Kremla, bałagan organizacyjny, bezmyślne marnotrawstwo, niekompetencja, biurokracja, korupcja – to wszystko walnie przyczyniło się do śmierci około 750 tysięcy mieszkańców zmarłych z głodu. Pozostałe 200 tysięcy ofiar śmiertelnych to efekt działań wojennych oraz chorób.