Sala Garncarz, Żydówka z Sosnowca, przeżyła
wojnę w obozie pracy w Geppersdorf. W tym
czasie prowadziła stałą korespondencję z najbliższymi.
Niewiarygodne, ale listy te zachowały się,
jednak ich posiadaczka nie chciała długo do nich
wracać. Zabrała je jednak ze sobą, gdy emigrowała
po wojnie do Ameryki. Dopiero po latach
przekazała je swojej córce, która na tej podstawie
napisała książkę.

Ta z pozoru banalna historia zawiera niewiarygodną
dozę dramatu, a jednocześnie jest opowieścią o „życiu
codziennym” rodziny żydowskiej w hitlerowskiej Europie. Cechą tej
niezwykłej książki jest wręcz ascetyzm autorki, która nie próbuje fabularyzować
opowieści, lecz z wielką dyscypliną, godną zawodowego
historyka, jakim dzięki tej sprawie się stała, prezentuje pozornie pozbawioną
emocji relację.

Na podstawie książki powstało już przedstawienie teatralne, na
potrzeby którego wykonano dokładne kopie listów, jak i tytułowego
pudełka, w jakim były przechowywane. Teraz powstaje film dokumentalny,
a może w przyszłości korespondencja Sali Gancarz stanie
się kanwą dla filmu na miarę „Listy Schindlera” czy „Pianisty”, bo na to
całkowicie zasługuje.