środa, 22 marca 2017
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
AutorStanisław Stabro
Recenzent(TJŻ)
Miejsce publikacjiKraków
Rok publikacji2002
Liczba stron193


Stanisław Stabro dzieląc powojenną
literaturę, przyjął kryteria historyczne
i socjologiczne, wyodrębniając
według nich pięć okresów:
U progu nowej rzeczywistości (1944-1948); W cieniu socrealizmu (1949-1956); Złudzenia małej stabilizacji
(1956-1968); Od kontestacji do „Solidarności” (1968-1989); Barwy niepodległości (1990-2000).

Z pewnością jest to podział słuszny, choć wyraźnie wyznaczają go wydarzenia polityczne. Jak w kalejdoskopie,
w każdym z tych okresów
przewijają się te same nazwiska,
tyle, że w innych konstelacjach nie tyle artystycznych co właśnie politycznych. A dochodzący nowi
choćby z pokolenia Współczesności,
Orientacji Hybrydy, Nowej Fali, z miejsca starają się poprzez wypowiedzi pozaartystyczne zaznaczyć
swoją odrębność. Jedni wierząc
w socjalizm o ludzkiej twarzy, drudzy negując go, tyle że często w sposób zawoalowany, choć zrozumiały
dla czytelnika.

Wydaje się, że najwięcej kłopotów
miał Stabro z oceną literatury młodych czyli po 1990 r. Literatury
pokolenia, które określa mianem
Brulionowców. Ale nic dziwnego,
literatura ta bowiem dopiero
się kształtuje i można jedynie odnotowywać nazwiska, początki poczynań. Na ogólną ocenę trzeba
jeszcze poczekać.

Podaj dalej
OCEŃ KSIĄŻKĘ