W marcu Joanna Kulmowa świętować będzie jubileusz 90-lecia. Kilka miesięcy temu wydała zbiór „Jeszcze 37 wierszy” powstałych w ostatnich latach, zaś na przełomie 2017 i 2018 wybór wierszy o charakterze satyrycznym „Moje żarty”. A przecież nie sposób nie przypomnieć, że jest Kulmowa także uznaną, cenioną i niezwykle popularną autorką utworów dla dzieci i młodzieży. Gwoli ścisłości, za zbiór „Kulmowa dzieciom” otrzymała w roku 2008 Nagrodę Literacką m. st. Warszawy. Nie sposób przy okazji nie wspomnieć też, że w roku 2013 uhonorowana została tytułem „Warszawski twórca”, przyznawanym najwybitniejszym pisarzom żyjącym i tworzącym w stolicy (wcześniej tytuł ten przyznano Tadeuszowi Konwickiemu, Józefowi Henowi, Markowi Nowakowskiemu i Januszowi Głowackiemu).

W wyborze „Moje żarty” znalazły się najcelniejsze satyry i fraszki, a także piosenki i kuplety, opublikowane wcześniej przez autorkę w kilkunastu książkach, poczynając od wydanego w 1957 tomu „Fatum na zakręcie”, przez „Trefnisiem będąc” z 1978, kończąc na zbiorze „Kłamstwo gołębie”, ogłoszonym nakładem przyjaciół poetki w Berlinie Zachodnim w 1987 roku. W wyborze ponadto znalazły się też wiersze znane dotąd tylko z publikacji w latach 1970- -1972 w nieodżałowanym tygodniku „Szpilki”.

Czytając dzisiaj te wiersze, stare i bardzo stare wiersze, łapiemy się na myśli, że są one wyjątkowo aktualne, że świat zmienił się i jednocześnie jakby się nie zmienił. To, co pisarka pisała o świecie przed pół wieku, doskonale pasuje do świata, w którym żyjemy tu i teraz, czego znakomitym dowodem finałowy dystych wiersza „Żeby”: „Bo człowiek życie dać gotów / za uznanie w oczach idiotów”. Ale temu, kto weźmie tę książkę do ręki polecam także: „Czystość triumfującą”, „Balladę o własnym włamywaczu”, „Samokrytykę” oraz zadedykowane Antoniemu Słonimskiemu „Milczenie jajecznic”. Autorce tych wierszy w imieniu jej czytelników życzę 100 lat!!!