Autorka, urodzona w Polsce w 1983 roku, pięć lat później zbiegła wraz z rodziną do Berlina Zachodniego. Z racji niemieckiego pochodzenia przodków szybko zyskali niemieckie obywatelstwo. A wyuczony w Polsce lekarski fach mamy i taty pozwolił rodzinie dołączyć do klasy średniej.

W swych wspomnieniach pokazuje, jaką cenę trzeba było zapłacić za ów ekonomiczno-społeczny sukces na obczyźnie. W domu, a tym bardziej poza nim, przestali rozmawiać po polsku. Unikali kontaktów z niemiecką Polonią. Nawiasem mówiąc, zdaniem autorki, mniejszość polska w Niemczech wyróżnia się dezintegracją i przypomina ducha – jest niewidzialna.

Autorka studiowała śpiew operowy i romanistykę w Berlinie i Rzymie, była redaktorką dziennika „Die Tageszeitung”, dziś pracuje jako niezależna autorka i reporterka, m.in. dla „Süddeutsche Zeitung” i „Die Zeit”. Jej esej o niemieckiej Polonii uhonorowano Niemiecką Nagrodą Reporterów oraz Nagrodą Dziennikarską
im. Konrada Dudena.