Książka prezentuje ponad 200 sylwetek samolotów
bojowych jakimi w okresie II wojny światowej
posługiwały się państwa koalicji antyhitlerowskiej.
Autor skupił się przede wszystkim na
czterech krajach będących podstawą sojuszu,
a więc Francji, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych
i Związku Radzieckim. Każda jednostka
powietrzna została zaopatrzona w opis
zawierający dane taktyczno-techniczne, rok
produkcji, udział w walce oraz barwny rysunek
samolotu. Są wśród nich – między innymi – francuskie Dewoitiny,
Morane Saulniery, Blochy i Belle Airacobry; brytyjskie Supermariny
Spitfiry, Hawkery Hurricany, Bristol Blenheimy, Gladiatory, Curtissy Tomahawki,
Grummany Martlety; amerykańskie Mustangi, Thunderbolty,
Lockheedy, Wildcaty, Apacze. Są radzieckie Ławoczkiny, Mikojany-
Guriewicze (MiG-i), Polikarpowy, Jakowlewy. Spośród tych ostatnich
autor przedstawia Jakowlewa „warszawskiego”, w których obsadzano
polskich pilotów w sowieckiej służbie.

Chris Chant zawarł w swojej pracy również rozdział omawiający
siły powietrzne innych państw alianckich, takich jak kraje Beneluksu,
Norwegia, Jugosławia, Brazylia (przyłączyła się do koalicji w 1942
roku) oraz Włochy, które przeszły na stronę sprzymierzonych po
obaleniu Mussoliniego w 1943 r. Rozdział ten autor rozpoczyna od
omówienia udziału lotnictwa polskiego w wojnie z Niemcami we
wrześniu 1939 r. Pokrótce charakteryzuje produkty PZL czyli Polskich
Zakładów Lotniczych, takie jak jednosilnikowe „Karasie” i dwusilnikowe
„Łosie”. Wykazując przestarzały charakter polskiego lotnictwa,
„kiepską obsługę techniczną samolotów”, podkreśla jednak, że
„Polacy walczyli twardo”, a polscy piloci „zgłosili 125 zestrzeleń zanim
Polska została pokonana”.