Zapewne bez względu na położenie geograficzne
i różnice kulturowe młodzi ludzie przechodzą
fazę buntu i próbują po swojemu ułożyć sobie
przyszłość. Na szczęście dorośli trochę im w tym
pomagają, lecz z jakim skutkiem, to już zupełnie
inna sprawa.

Zeze to dwudziestoletni młodzieniec, któremu
marzy się życie wolne i pełne podróży.
Chłopak pochodzi z domu, w którym rodzina
spodziewa się po nim kontynuacji lekarskiego zawodu
ojca. Ale on porzuca studia medyczne, nie chcąc by ktokolwiek
decydował o jego losie i wraca do rodzinnego miasta. Przygotowując
się do zawodów, intensywnie trenuje pływanie. Prócz dorywczych
prac, nie robi nic sensownego. Zwyczajnie włóczy się po ulicach i plaży.
Przeżywa też pierwszą młodzieńczą miłość. To wszystko staje się przyczyną uznania go przez otoczenie za próżniaka i człowieka mającego
za nic obowiązujące zasady. Nadchodzi jednak moment, że decyduje
się porzucić wszystko i wyrusza w świat.

Do najbardziej znanych książek brazylijskiego pisarza należy „Moje
drzewko pomarańczowe” (Zeze też jest jej głównym bohaterem, jak
i w „Rozpalmy słońce”). Inspiracją twórczości literackiej pisarza były
jego własne, różnorodne doświadczenia życiowe. Mimo że osiągnął
sławę i stał się człowiekiem majętnym, do śmierci w 1984 roku, pozostał
człowiekiem żyjącym skromnie.