W Carson Mills, małym miasteczku na Środkowym Zachodzie, na sielskiej amerykańskiej prowincji, wśród pół maków i bujnych lasów mieszka… diabeł. Nazywa się Jon Petersen. Choć jego imię oznacza „Bóg jest miłosierny”, Jon jest na wskroś złym człowiekiem. Przyszedł na świat w makabrycznych okolicznościach, pośród krwi i martwych. Przesiąkł złem i śmiercią. Od małego czerpał przyjemność z dręczenia słabszych. Zabijał mrówki, koty, psy, zadawał ból ludziom, gwałcił. Znęcał się nad żoną i maltretował synka. Uważał się za Chrystusa obdarzonego boską mocą.

Opowieść o podłościach Petersena snuje z ukrycia anonimowy narrator, który od początku do końca tej niepokojącej historii manipuluje czytelnikiem, aż do zaskakującego i nieco pokrętnego zakończenia, które może się nam nie spodobać. Zamiast zaskoczenia i napięcia, wbija nas w fotel atmosfera, a w tle słychać muzykę z „Domu z piasku i mgły” Hornera, „Godzin” Glassa i „Czterech pór roku” Vivaldiego, motywy przewodnie książki.

To nie jest klasyczny thriller z zagadką „kto zabił?”. Wiemy od początku. Chattama interesuje – dlaczego to zrobił? Bierze mordercę na kozetkę i grzebie w jego mózgu, głęboko i bez znieczulenia. „W swoich książkach szukam odpowiedzi na pytanie, czym jest Zło”, powiedział w jednym z wywiadów autor „Otchłani zła” i „Diabelskich zaklęć”. To pisarz obdarzony wyobraźnią, przekonujący i sugestywny, potrafi zasiać w czytelniku niepokój, wmówić mu, że „każda istota ludzka posiada swoją ciemną stronę”, wytrącić z bezpiecznego kokonu i zmusić, by baczniej rozglądał się wokół siebie.