Sonia Draga wydała kolejną powieść Johna le Carré’a, która w 2016 roku doczekała się wersji filmowej (a właściwie serialowej). Wybór padł na „Nocnego recepcjonistę”, który debiut na rynku wydawniczym zaliczył ponad dwadzieścia lat temu.

Bohaterem jest Johnatan Pine, niegdyś żołnierz brytyjskiej armii, dziś szef nocnej zmiany w hotelu w Zurychu, który na swojej drodze spotyka Richarda Onslowa Ropera – miliardera zarabiającego na życie handlem bronią. Roper jest odpowiedzialny za śmierć Sophie – klientki hotelu, z którą Pine nawiązał niegdyś romans. Recepcjonista, chcąc pomścić swoją przyjaciółkę, podejmuje współpracę z brytyjskim wywiadem, by posłać miliardera za kratki. Zadanie jest trudne, bowiem Roper otacza się wianuszkiem zaufanych ludzi i nie dopuszcza do siebie obcych. Pine buduje więc swoją przestępczą legendę, by wiarygodnie wyglądać w oczach Ropera, a potem podstępem wkrada się w jego łaski. Czy uda mu się zrealizować cel i oddać gangstera w ręce wymiaru sprawiedliwości? Zadanie to niełatwe – z jednej strony jest bowiem bardzo podejrzliwy Roper i jego doradcy, z drugiej urzędnicyreprezentujący instytucje niekoniecznie zainteresowane tym, żeby recepcjonista wydał miliardera…

Choć chwilami można odnieść wrażenie, że 600-stronnicowej książce dobrze zrobiłoby lekkie odchudzenie (a akcja w pewnych momentach mogłaby przyspieszyć), „Nocnym recepcjonistą” le Carré po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem powieści  szpiegowskiej. Znalazło się tu wszystko, czego można by oczekiwać od tego typu fabuł: i efektowne porachunki gangsterskie, i zaskakujące zwroty akcji na najwyższych szczeblach władzy, wreszcie sugestywnie ujęte wątki romansowe z pięknymi kobietami w rolach głównych. Jedna noc to zdecydowanie za krótko, by zaznajomić się z tą książką. Kilka jesiennych wieczorów powinno już jednak wystarczyć.