Jak wyglądała opieka nad dziećmi i młodzieżą w II
Rzeczpospolitej, a w Wilnie w latach 1900-1940?
Czy II Rzeczpospolita troszczyła się o matki i małe
dzieci? Czy była państwem opiekuńczym? Czy
niemowlęta miały szczególną opiekę? Jak wyglądała
sytuacja żłobków w międzywojniu? Co to były
kuchnie mleczne? Ile było stacji opieki nad matką
i dzieckiem? Dlaczego od drugiej połowy XX
wieku w domach dziecka jest coraz więcej dzieci,
które mają oboje rodziców? Czytelnik dowie się
o powstaniu po II wojnie Wioski Kościuszkowskiej koło Pruszcza Gdańskiego,
w której dzieci miały luksusowe warunki i jej szybkiej likwidacji,
o tysiącach koreańskich sierot, które znalazły dom w Polsce w latach
50. i ich smutnym powrocie do Korei. Są tu także teksty o opiece lokalnej
– jak to wyglądało w Częstochowie, w Wielkopolsce, w województwie
gdańskim oraz tuż po wojnie, gdy liczba sierot wzrosła kilkakrotnie.
Czytelnik będzie mógł porównać wczoraj i dziś, bo książkę
zamyka tekst o czasach współczesnych.

Autorzy książki skupili się na okresie, gdy opieka nad dzieckiem
przestała być filantropią, a stała się publicznym obowiązkiem społeczeństwa
i państwa. Dlatego w II Rzeczpospolitej dzieci osierocone,
porzucone, bezdomne mogły liczyć na pomoc. Podobnie jak dzieci
głodne i pozbawione opieki, z rodzin wielodzietnych, bezrobotnych
i ubogich. Jest to pierwsza tego typu publikacja, powstała dzięki
materiałom źródłowym z archiwów polskich i zagranicznych. Adresowana
jest przede wszystkim do pedagogów – teoretyków i praktyków
oraz studentów kierunków pedagogicznych.