„Osiągnąłem po dwudziestu dwóch latach taki w końcu stopień integracji z mieszkańcami Wiednia, o jakim zawsze marzyłem. Nikt już nie chował komputera, gdy usłyszał mój polski akcent, nikt nie pytał, dlaczego Polacy tak żywiołowo reagują na mercedesa jak pacjenci z depresją na pigułki antydepresyjne. Zamiast tego częstowano mnie piwem, a w co trzecim mieszkaniu czekał na mnie obiad” – oto wyznanie Ludwika Wiewurki, wiedeńskiego inkasenta firmy ciepłowniczej, bohatera najnowszej powieści Radka Knappa.

Ludwik Wiewiurka, podobnie jak autor książki, jest rodowitym Polakiem mieszkającym w Wiedniu. Życzeniem jego obrotnej matki jest zdobycie przez syna obywatelstwa Austrii. Jednak dla polskiego imigranta wiąże się to z odbyciem obowiązkowej służby wojskowej, co powoduje wiele zmian w dotychczasowym życiu bohatera. I tak poznajemy perypetie trzydziestokilkuletniego singla, z zamiłowania melancholika i obiboka. Nie jest to powieść na miarę „Przygód dobrego wojaka Szwejka”, ale próba odnalezienia swojej tożsamości, spokojnej kontemplacji życia z dawką humoru i ironicznego dystansu do siebie i otaczającego świata.

Radka Knappa, autora takich powieści jak zekranizowane „Lekcje Pana Kuki” czy „Podróż do Kalina”, czytelnicy cenią głównie za dowcipny, żywiołowy język, błyskotliwy żart, humor oraz ironię opowiadanych historii. Sama jestem jednym z fanów Knappa i gorąco polecam wszystkim tę przewrotną opowieść. Książkę o znawcach natury ludzkiej i koneserach kobiecych wdzięków, o Otisie Reddingu i sprytnych wiedeńczykach, o spojrzeniu w dal i znaczeniu rozgwieżdżonego nieba, czyli lekką i bardzo przyjemną lekturę traktującą o całkiem poważnych sprawach.