środa, 5 grudnia 2018
WydawcaForma
AutorBogusława Latawiec
RecenzentJanusz Drzewucki
Miejsce publikacjiSzczecin
Rok publikacji2018
Liczba stron64
Tekst pochodzi z numeru MLKMagazyn Literacki KSIĄŻKI 11/2018

Nazwisko Bogusławy Latawiec wymieniam jednym tchem obok najwybitniejszych tworzących dzisiaj w języku polskim poetek, czyli: Urszuli Kozioł, Ewy Lipskiej, Krystyny Miłobędzkiej, Adriany Szymańskiej i Uty Przyboś. Tomik „Pierzchające ogrody”, ogłoszony w redagowanej przez Piotra Michałowskiego serii „Tablice” Wydawnictwa Forma w Szczecinie (w której gwoli ścisłości ukazały się zbiory wierszy m.in. Kazimierza Brakonieckiego, Krzysztofa Ćwiklińskiego, Brygidy Helbig, Artura Daniela Liskowackiego, Ewy Elżbiety Nowakowskiej, Heleny Raszki), przynosi wiersze najwyższej próby. Podobnie jak w poprzednim zbiorku tej autorki „Zmowy”, akcja liryczna wierszy Latawiec najczęściej rozgrywa się na łonie natury, nie w mieście, ale na wsi, a nawet za wsią, gdzieś pod lasem, w lesie, nad rzeką, za rzeką. Ale nie tylko przyroda inspiruje poetkę, bo przecież także sztuka, malarstwo, stąd wielka rola, jaką w tej liryce ogrywa symbolika światła i ciemności.

Znakiem rozpoznawczym poezji Bogusławy Latawiec wydaje się być z jednej strony to, że niemal wszystkie wiersze opatrzone zostały informacją o miejscu i dacie powstania, z drugiej, że wie
le wierszy układa się w cykle np. „Blejtramy” czy „Zwierzęta nocy”. Nie sposób nie dodać, że wcześniejsze wiersze z tych cykli poetka publikowała już w poprzednich tomach, a zatem są to cykle, których najprawdopodobniej jeszcze nie skończyła, jakie nie mają końca.

Wracając do pierwszej części powyższej konstatacji: gdzie powstają wiersze tej autorki? Przede wszystkim w Krakowie, w Puszczy Noteckiej, ale także w Poznaniu, gdzie poetka mieszka i przez lata redagowała literackie czasopisma: najpierw „Nowy Nurt”, a potem „Arkusz”, wreszcie w Sopocie, nad Bałtykiem. Kiedy? O każdej porze dnia i nocy. Co więcej, w „Pierzchających ogrodach” mamy wszystkie pory roku, świeci słońce, pada deszcz, śnieg, jest upał, jest mróz. Poetka krok po kroku opisuje cały, niezmierzony i nieopisany świat.

Przypominam: Bogusława Latawiec zadebiutowała i to podwójnie w roku 1965 zbiorem wierszy „Otwierają się rzeki” oraz powieścią „Nie widziałam tak długiej chorągwi”. Ma na koncie tak znakomite książki prozatorskie, jak zbiór opowiadań „Solarium”, powieści „Ciemnia”, „Gęstwina” czy „Kochana Maryniuchna”, zbiory poezji: „Całe drzewo zdania”, „Razem tu koncertujemy” bądź „Odkrytki”. W ostatnich latach jej testy ukazują się najczęściej na łamach miesięczników „Twórczość” i „Odra”.

Podaj dalej
OCEŃ KSIĄŻKĘ